اعتراف گناهي ناکرده
عذابم مي دهد
هنگامي که در پوست چشمانت نمي گنجي.
به کسانتان بگوييد : در مرگ کسي گريه نخواهم کرد.
در پاييز خاطره هاي تو
آنقدر گريستم
که تطهير استخوان هاي پوسيده ام
کافور ذهنت را کفا يت نمي کند.
****
مهتاب کنيد
هلال پيشانيم را .
به نيمه رسيده ايم.
Bookmarks