زيباي جاودانه

من با نگاه اول از اين جام جانفزا سرمست مي شوم
وز اين همه لطافت و زيبايي و جمال بايك نگاه دگر از دست مي شوم
حرفي مراست با تو اي دشت دلفروز
حرفي گواه عشق و من و شوق و شور من
بخشيدني است بي شك بر من غرور من :
چندين هزار سال
بسيار كس كه با تو كنار تو زيسته است
هرگز كسي چو من
اينگونه عاشقانه تو را ننگريسته است !

( مشيري )