ابوعبدالله جعفربن محمد(260-329ه.ق)او از شاعران قرن سوم و چهارم هجری است که در روستای لودک سمرقند دیده به جهان گشود.در چنان هوش و ذکاوتی بود که در هشت سالگی قرآن را از بر داشت او ساز بربط را فراگرفت و چنان نواخت تا استاد شد ودر دربار امید نصربن احمد سامانی را ه یافت به نقلی او را کور مادرزاد گویند و از او دیوان اشعاری به جا مانده است . ازاو کتابی منظوم به نام کلیله و دمنه باقی مانده است .
Bookmarks