محمدبن زکریا رازی

ابوبکرمحمدبن زکریا بن یحی الرازی در شهر ری بدنیا آمد .ایشان به جالینوس عرب معروف بود که از بزرگان طب دنیا بود ایشان در جوانی به تحقیق در فلسفه و ادبیات و ریاضیات و نجوم و موسیقی پرداخت و در نهایت به شیمی و کیمیاگری پرداخت. او در کیمیاگری پیشرفت های بسیاری کرد .یکی از کارهای مهم او کشف جوهر گوگرد و الکل است.او بر اثر بخاراتی که در آزمایشگاه متوجه چشمش بود به بیماری چشمی مبتلا گشت و پیش طبیب معالج رفت او نیز برای معالجه او درخواست پول زیادی کرد و زکریا به او گفت من قبل از توکیمیارا یافته ام و آن هم پزشکی است و در همان دم به فکر دریافت علم پزشکی افتاد و آن را ادامه داد تا اینکه به چنان مقامی رسید که در علم پزشکی سرآمد دنیای عصرخود شد.از مهمترین آثار او الحاوی است که از کتاب های اصلی طب در چندین سال قبل بود و مورد مطالعه و مراجعه پزشکان قرار گرفته است .
طب منصوری اثر دیگر اوست و اثر دیگرش لایحضره الطیب که شامل دستورات ساده ی طبی می باشد و کتاب دیگرش برالساعد می باشد.کتاب الاکسیر در کیمیا و کتاب دیگرش التربیه می باشد.کتب و رساله های او بیش از 56 جلد می باشد .این دانشمند سرانجام در ماه شعبان سال 313 درگذشت.