ای کاش پس از مرگم
پرنده هایی خرد
بر حدقه های خالی جمجمه ام
لانه کنند
که آوای منتظرشان
هر گرگ و میش پیش از طلوع
آفاق را به ستیزی دوباره
دعوت کند...