اطلاعات جالبی درباره نام محله‌های تهران

[arven_andomil]

سید خندان

سید خندان نام ایستگاه اتوبوسی در جاده قدیم شمیران بوده است. سیدخندان پیرمردی دانا بوده که پیش گویی‌های او زبانزده مردم در سی یا چهل سال پیش بوده است. دلیل نامگذاری این منطقه نیز احترام به این پیرمرد بوده است.

فرمانیه

در گذشته املاک زمینهای این منطقه متعلق به کامران میرزا نایب‌السلطنه بوده است و بعد از مرگ وی به عبدالحسین میرزا فرمانفرما فروخته شده است.

فرحزاد

این منطقه به دلیل آب و هوای فرح انگیزش به همین نام معروف شده است.

شهرک غرب

دلیل اینکه این محله به نام شهرک غرب معروف شد ساخت مجتمع های مسکونی این منطقه با طراحی و معماری مهندسان آمریکایی و به مانند مجتمع های مسکونی آمریکایی بوده و در گذشته نیز محل اسکان بسیاری از خارجیها بوده است.

آجودانیه

آجودانیه در شرق نیاوران قرار دارد و تا اقدسیه ادامه پیدا میکند. آجودانیه متعلق به رضاخان اقبال السلطنه وزیر قورخانه ناصرالدین شاه بوده، او ابتدا آجودان مخصوص شاه بوده است.

اقدسیه

نام قبلی اقدسیه (تا قبل از 1290 قمری) حصار ملا بوده است. ناصرالدین شاه زمینهای آنجا را به باغ تبدیل و برای یکی از همسران خود به نام امینه اقدس (اقدس الدوله) کاخی ساخت و به همین دلیل این منطقه به اقدسیه معروف شد.

جماران

زمینهای جماران متعلق به سید محمد باقر جمارانی از روحانیان معروف در زمان ناصر الدین شاه بوده است. برخی از اهالی معتقدند که در کوههای این محله از قدیم مار فراوان بوده و مارگیران برای گرفتن مار به این ده می آمدند و دلیل نامگذاری این منطقه نیز همین بوده است و عده ای هم معتقدند که جمر و کمر به معنی سنگ بزرگ است و چون از این مکان سنگ‌های بزرگ به دست می آمده ‌است‌، آن‌جا را جمران‌، یعنی محل به‌دست آمدن جمر نامیده‌اند.

پل رومی

پل رومی در واقع پل کوچکی بوده که دو سفارت روسیه و ترکیه را هم متصل می کرده است. عده‌ای هم معتقدند که نام پل از مولانا جلال‌الدین رومی گرفته‌شده است‌.

جوادیه (در جنوب تهران)

بسیاری از زمینهای جوادیه متعلق به آقای فرد دانش بوده است که اهالی محل به او جواد آقا بزرگ لقب داده بودند. مسجد جامعی نیز توسط جواد آقا بزرگ در این منطقه بنا نهاده است که به نام مسجد فردانش هم معروف است.

داودیه (بین میرداماد و ظفر)

میرزا آقاخان نوری صدر اعظم این اراضی را برای پسرش‌، میرزا داودخان‌، خرید و آن را توسعه داد. این منطقه در ابتدا ارغوانیه نام داشت و بعدها به دلیل ذکر شده داودیه نام گرفت‌.

درکه

اگر چه هنوز دلیل اصلی نامگذاری این محل مشخص نیست اما برخی آنرا مرتبط به نوعی کفش برای حرکت در برف که در این منطقه استفاده می شده و به زبان اصلی «درگ» نامیده می شده است.

دزاشیب (در نزدیکی تجریش)

روایت شده است که قلعه بزرگی در این منطقه به نام « آشِب » وجود داشته است و در گذشته نیز به این منطقه دزآشوب و دزج سفلی و در لهجه محلی ددرشو میگفتند.

زرگنده

احتمالا دلیل نامگذاری این محل کشف سکه ها و اشیاء قیمتی در این محل بوده است. در گذشته این منطقه ییلاق کارکنان روسیه بوده است.

قلهک

کلمه قلهک از دو کلمه "قله‌" و "ک‌" تشکیل شده است که قله معرب کلمه کله‌، مخفف کلات به معنای قلعه است‌. عقیده اهالی بر این است که به دلیل اهمیت آبادی قلهک که سه راه گذرگاه‌های لشگرک‌، ونک و شمیران بوده است‌، به آن( قله- هک) گفته شده است‌.

کامرانیه

زمین‌های این منطقه ابتدا به میرزا سعیدخان‌، وزیر امور خارجه‌تعلق داشت، و سپس کامران میرزا پسربزرگ ناصرالدین شاه‌، با خرید زمین‌های حصاربوعلی‌، جماران و نیاوران‌، اهالی منطقه را مجبور به ترک زمین‌ها کرد و سپس آن جا را کامرانیه نامید.

محمودیه ( بین پارک وی و تجریش یا ولیعصر تا ولنجک)

در این منطقه باغی بوده است که متعلق به حاج میرزا آقاسی بوده است و چون نام او عباس بوده آنرا عباسیه میگفتند. سپس علاءالدوله این باغ بزرگ را از دولت خرید و به نام پسرش‌، محمودخان احتشام‌السلطنه‌، محمودیه نامید.

نیاوران

نام قدیم این منطقه گردوی بوده است و برخی معتقدند در زمان ناصرالدین شاه نام این ده به نیاوران تغییر کرده است به این ترتیب که نیاوران مرکب از "نیا" (حد، عظمت و قدرت‌) ؛"ور" (صاحب‌) و "ان‌" علامت نسبت است و در مجموع یعنی کاخ دارای عظمت‌.

ونک

نام ونک تشکیل شده است از دو حرف (ون‌) به نام درخت و حرف (ک)که به صورت صفت ظاهر می‌شود.

یوسف آباد

منطقه یوسف آباد را میرزا یوسف آشتیانی مستوفی‌الممالک در شمال غربی دارالخلافه ناصری احداث کرد و به نام خود، یوسف آباد نامید.

پل چوبی

قبل از این که شهر تهران به شکل امروزی خود درآید، دور شهر دروازه هایی بنا شده بود تا دفاع از شهر ممکن باشد. یکی از این دروازه‌ها، دروازه شمیران بود با خندق‌هایی پر از آب در اطرافش که برای عبور از آن‌، از پلی چوبی استفاده می‌شد. امروزه از این دروازه و آن خندق پر از آب اثری نیست‌، اما این محل همچنان به نام پل چوبی معروف است.

شمیران

نظریات مختلفی درباره این نام شمیران وجود دارد. یکی از مطرح ترین دلایل عنوان شده ترکیب دو کلمه سمی یا شمی به معنای سرد و « ران » به معنای جایگاه است و در واقع شمیران به معنای جای سرد است. به همین ترتیب نیز تهران به معنای جای گرم است.

همچنین دلیل دیگر مطرح شده به دلیل وجود قلعه نظامی به آن شمیران می گفتند و همچنین برخی نیز معتقدند که‌ یکی از نه ولایت ری را شمع ایران میگفتند که بعدها به شمیران تبدیل شده است.

گیشا

نام گیشا که در ابتدا کیشا بوده است برگرفته از نام دو بنیانگذار این منطقه (کینژاد و شاپوری) میباشد.

منیریه (در جنوب ولیعصر)

منیریه در زمان قاجار یکی از محله های اعیان نشین تهران بوده و گفته شده نام آن از نام زن کامران‌میرزا، یکی از صاحب‌منصبان قاجر، به نام منیر گرفته شده‌است

[Ramin_Zero1818]

خیلی جالب بود.
از آریاشهر چیزی نبود ولی

[N@VID]

سلام :
اين همه محله رو گفتي ... دستت درد نکنه .
ولي از محله ما ( باغشاه ) چيزي نگفتي ... که از قديمي ترين محله هاي تهران هست ...
البته منيريه رو گفتي که يک چهار راه با ما فاصله داره ... دمت گرم .برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید ! برای عضویت اینجا کلیک کنید

اين هم يک لينک براي آگاهي بيشتر نسبت به نام گذاري محله هاي تهران از سايت شهرداري :
http://www.tehran.ir/Default.aspx?ta...language=fa-IR

تاريخچه محلات

 آجودانيه = چاله باغ

آجودانيه آبادکرده آقا رضا خان عکاس باشي است، آجودان مخصوص اقبال السلطنه است.

 احتسابيه

در شمال حديقه و مشرق فيروزآباد شازده مشتي (شاهزاده مشهدي) است. دره احتسابيه جزء خاک سوهانک است. اين دره را محليها "خرگوش نو" (بکسر شين) مي خوانند.
در زمان پسران عبدالعلي اديب الملک يکي از پسران حاجي علي خان اعتمادالسلطنه به اين نام خوانده شد.

 حيدرآباد احتسابيه

قنات و اراضي بالاي "دره خرگوش نو" را گويند که متعلق به حيدرخان پيشکار احتساب الملک بود.

 گَل کهريز

دره ديگري از اراضي سوهانک را که معروف به "گل کهريز" بود محمدباقر خان اعتمادالسلطنه خرديداري و آباد کرد.

 سَرِنو

سرنو از مزارع و باغهاي احتسابيه است.

 اختياريه = حسين آباد

اختياريه در گوشه شمال شرقي سلطنت آباد است. اراضي آن جزء اراضي دروس بود و حسين آباد خوانده مي شد.
پس از اينکه صاحب اختيار اراضي حسين آباد را خريد و آباد کرد، آبادي تازه را به نام خود "اختياريه" خواند.
داراي يک منزل ييلاقي صاحب اختيار – يک رشته قنات و يک گورستان است.

 اراج در مشرق فرمانيه

اراج در شرق فرمانيه قرارگرفته و از شمال به جاده تجريش به قوچک و از جنوب به اراضي سلطنت آباد و حسين آباد و از شرق به رودخانه دارآباد (شاه آباد) و از غرب به خيابان نياوران - سلطنت آباد محدود مي شود.
اين دهکده داراي تکيه ، مسجد، حمام، چند مهمانخانه و يک رشته قنات بود.اين باغ در ابتدا متعلق به حاجي ابراهيم خان ظهيرالدوله بود.

 ارغونيه = ارغوانيه = داوديه

داوديه در شمال تهران و در جنوب غربي قلهک واقع شده که باغ ييلاقي ميرزا داودخان پسر آقاخان نوري بوده است. به مناسبت درختهاي ارغواني که در خيابانهايش کاشته شده بود ارغوانيه نام داشته است.

 ارفعيه = لارک = رضا آباد

ارفعيه ده کوچکي است در شش کيلومتري شرقي امامزاده صالح که نام قديم آن لارک بوده است. اراضي لارک از غرب متصل به اراضي حصارملا (اقدسيه) است. پس از اينکه تيمسار ارفع لارک را خريد و مرکز گاوداري کرد، آن را ارفعيه خواند.

 ازگل (در شمال غربي قلعه سردار و مغرب سرخه حصارک)

اين دهکده بر سر راه قوچک ميان اراج و قلعه سردار است.
اراضي آن از قنات ده و حق آبه اي که از رودخانه دارآباد دارد آبياري مي شود.
 اسدآباد در شرق ولنجک

اسدآباد ظاهراً به دست حسينعلي خان معيرالممالک آباد شده است.
حدود اسدآباد: از طرف شمال به آبريزکوه، از طرف جنوب به اراضي محمديه، از طرف غرب به ولنجک و از طرف شرق به اراضي و سامان تجريش.

 اقدسيه (در شمال اراج و جنوب دارآباد)

قنات و اراضي اقدسيه سابقاً حصارملا خوانده مي شد.
اين باغ از ظهيرالدوله به ناصرالدين شاه اهداء شد. ناصرالدين شاه اين باغ را به نام يکي از کنيزان خود _امينه اقدس- خواند.
اراضي اقدسيه از شمال به دارآباد (شاه آباد) و ارجنوب به اراج و از مشرق به لارک و از مغرب به جوزدرختک است.

 اکبرآباد (متصل به رستم آباد)

اکبرآباد در پنج کيلومتري جنوب شرقي امامزاده صالح و متصل به رستم آباد بود. اين قريه در دامنه قرارداشت، سردسير و آبش از قنات بود.

 الهيه = خورآذين = خلازير (بالاتر از زرگنده)

اراضي خورآذين متعلق به عزه الدوله – همسر امين الدوله- بوده است. پس از اينکه ميرزا جعفر حکيم الهي اين اراضي را خريد و در آن آباداني کرد، آن را "الهيه" خواند.
در اين باغ کارخانه کبريت سازي بنا شد تا با کبريتهاي روسي رقابت کند اما ناموفق بود و بسته شد.
از باغهاي معروف و بزرگ الهيه باغ شرکت نفت است که مرکز مهمانيها و پذيرائيهاست.
باغ سفارت آلمان نيز از باغهاي بزرگ الهيه است.

 امامزاده قاسم (در دامنه کوه سرچال کوچک)

اين دهکده قبلاً به نام "دزج عليا" خوانده مي شد. محله ها و گذرهاي معروف آن عبارتند از :
1- باغ پشت 2- کوچه قنات 3- گذر جني 4- کوچه امامزاده 5- گذر پايين 6- گذر رودخانه 7- کوچه باغ
حدود : حد شمالي املاک کوه و مراتع تابستاني – حد جنوبي جاده تجريش به دزاشيب- حد شرقي دره جني و حد غربي دماغه غربي گلابدره بود.

 آب کوه

آب کوه امامزاده قاسم، آب گلاب دره و آب دربند است.
داراي ساختمانهاي عمومي و قديم و حدود 16 قنات کوچک و بزرگ است.

 گلاب دره

اين محل در قسمت بالاي محل امامزاده قاسم قرار داشته است.
- در جوارامامزاده قاسم چندين نفر دفن گرديده اند.
- قصر مادر محمد شاه در اين محل بوده است.
- باغ حاجي بهاء الدوله ميان امامزاده قاسم و دربند قرار داشت.
- باغ سلطان علي خان – وزير دربار- در امامزاده قاسم بود.
- باغ و قصر و استخر ملک در امامزاده قاسم بود.
- باغ شاهزاده ابراهيم ميرزا در حوالي جعفرآباد و امامزاده قاسم بود.
- باغ اللهيار صالح در امامزاده قاسم بود.
- مدفن ميرگوهر عليشاه و تاج علشاه رشتي و بعضي از فقراي خاکسار جلاليه در امامزاده قاسم بود.
- قصر آغاباجي –يکي از زنان فتحعلي شاه قاجار- در امامزاده قاسم بود.

 سرقبر ظهيرالدوله در اراضي امامزاده قاسم

بر دست راست جاده تجريش به دربند و کنار راه امامزاده قاسم آرامگاه جمعي از بزرگان و هنرمندان است که در عرف مردم به "سرقبر ظهيرالدوله" شناخته مي شود. ظاهراً ابتدا علي خان ظهيرالدوله در اينجا به خاک سپرده شده است.پدر و جد علي خان ظهرالدوله نيز در اين مقبره به خاک سپرده شده اند.

 اوين (در جنوب درکه و مغرب تجريش)

ريشه و اشتقاق نام آن فعلاً بر ما مجهول است. در زبان روسي کلمه "ايوا" به معني گلابي است. در اوين تا امروز هم گلابيهاي خوبي به عمل مي آيد. شايد ميان اين دو کلمه رابطه اي موجود باشد.
اراضي اوين از شمال به کوه توچال، از جنوب به نهر ونک و قلعه ارمني و از مغرب به دره نظرگاه که آن طرف باغ دره است و از مشرق به اراضي محموديه و ولنجک محدود مي شود.
داراي باغهاي متعدد، علف چين ها، نهرها، آب انبارها و... است.

 باقلي زار

باقلي زار در مشرق دارآباد (شاه آباد) است. قناتي کوچک کم آب دارد که در تپه هاي شمالي آن کنده اند و استخري نيز در اين محل ساخته شده که آب قنات به علت کمي در آن جمع مي شود تا به کار آبياري بيايد. اين مزرعه رعيت نشين ندارد.

 پس قلعه (در شمال غربي دربند)

پس قلعه از خوش آب و هواترين دهکده هاي شميران است. رودخانه پس قلعه که آب فراوان دارد در لطافت هواي آنجا مؤثر است.

 دژ شميران در کوه هاي پس قلعه

فاصله ميان دربند و پس قلعه را از دو راه مي توان رفت. يکي راه کنار رودخانه که راهي تابستاني است، ديگر راه بالا که بهار و زمستان از آن آمد و شد مي شود.
از سربند که داخل راه بالا مي شويم، راه کمي سربالاست. وقتي که از "شيردره" گذشتيم سربالايي راه بيشتر مي شود تا به "سرگردن قلا" مي رسد که انتهاي سربالايي است. در سر اين گردنه بر قله کوه دست راست که "سرقلا" ناميده مي شود دژي به نام "شميران" روزي برپاي بوده است. نامهاي "سرگردن قلا" و "سرقلا" و پس قلعه يادآور محل اين قلعه قديمي است.
امامزاده ابراهيم – باغ چهل پله – املاک اوسون – معدن نقره – معدن سرب – کوه توچال با قله سرتوچال و... در پس قلعه قرار دارند.

 تجريش (مرکز بخش شميران)

تجريش در چندين سال پيش طجرشت خوانده مي شد.
داراي چندين قنات (حدود 32 رشته) – چندين باغ و امامزاده بوده است.

 باغ فردوس

در اراضي محمديه دو کاخ ساخته شد، يکي در شمال به نام "قصر محمديه" و ديگري در جنوب. کاخ شمالي يکسره از بين رفت و کاخ جنوبي فعلاً برپاست.

 امامزاده صالح

در بحرالانساب معروف، نام اين امامزاده آمده است و برخي اورا حسن ملقب به صالح مي دانند. اين شخص از نوادگان امام موسي کاظم (ع) است.
چنار امامزاده صالح کهنسالترين چناري است که تاکنون ديده شده است.



 تيغستان

از قلهک که به طرف تجريش مي رويم، اراضي دست چپ ميان زرگنده و پل رومي را تيغستان مي گفتند.

 جعفرآباد

از سرپل تجريش جاده اي سربالاست که منتهي به کاخ سعدآباد مي شود. دوطرف اين جاده خانه هايي است که با اراضي اطراف آنها به نام "جعفرآباد" خوانده مي شود.
قصر و باغ ملک التجار – باغ معاون الملک يعني ميرزا محمد علي خان قوام الدوله – باغ و عمارت ميرزا نصرت الدوله – باغ فخرالسلطنه در اين اراضي قرار دارد.

 جماران (در شمال دزاشيب و جنوب شرقي امامزاده قاسم)

جماران قريه ايست از قراي شميران طهران، در دامنه کوه البرز بالاتر از حصار بوعلي که حالا به کامرانيه معروف است واقع است.

 جمال آباد

جمال آباد در شمال نياوران قرار دارد. داراي دو رشته قنات است که تنها قنات غربي معمور و آبده است.


 جمشيدآباد = جمشيديه (در مشرق طرشت و مغرب بهجت آباد)

اراضي جمشيديه در شرق طرشت و غرب جلاليه بود.ارباب جمشيد زرتشتي اين رارضي را خريد.

 جوز درختک

در مشرق کاشانک و شمال غربي اقدسيه قرار دارد.

 چيذر = چيزر = شيزر(در مشرق تجريش و شمال غربي رستم آباد)

آبادي چيذر در دامن تپه اي به همين نام بنا شده است. اين ده در شرق قيطريه، شمال جماران، غرب املاک رستم آباد و جنوب اراضي دروس قرار دارد.
داراي امامزاده علي اکبر، امامزاده اسماعيل، باغ و عمارت فرخ خان امين الدوله و ... است.

 حديقه = رحمت آباد= وجيهيه

حديقه ده کوچکي است در نه کيلومتري امامزاده صالح کنار راه شوسه قلهک به لشگرک. اين باغ در اراضي سوهانک و زيردست احتسابيه و شمال غربي حصارک افتاده است. يک رشته قنات دارد و عمارتي داخل آن است.



 حصار = حصار جعفر

در شمال شرقي اقدسيه و جنوب غربي شازده مشتي، زيردست باقلي زار باغي با ديوار چينه اي با قنات کوچکي که آب آن کفاف باغ را هم نمي کرد.

 حصار بوعلي

اين آبادي در جنوب گرده وي قديم (دهکده نياوران امروز) و مغرب باغ صاحبقرانيه است و حدود املاک آن از شرق به اراضي نياوران و ملک آباد، از جنوب به سامان رستم آباد و اختياريه يا رشته تپه شغالان و ار غرب به کامرانيه و از شمال به نياوران است.

 حصار همايون و باغ عزيز خان

در جنوب حصار بوعلي به نام "حصار همايون" برمي خوريم که زمينهاي آن جزء حصار بوعلي شده است.

 حصارک تجريش (در مشرق امامزاده قاسم و مغرب منظريه)

قريه حصارک در دو کيلومتري شرقي امامزاده صالح تجريش است. حدود آن : از شمال به رشته توچال، از جنوب به جماران، از مشرق به منظريه و از مغرب به دره جني.


 جن دره = دره جني حصارک

اين دره بسيار جاي بدي است. اگر آبي از آنجا مي گذرد لکن تنگ و خطرناک است، چرا که متصل سنگ مي ريزد.

 دارآباد = شاه آباد

دهکده دارآباد در شمال اقدسيه (حصار ملا) است. قنات دارآباد داراي دو سنگ آب از دو فرسخي شهر از شمال وارد تهران مي شود.

 دربند

دربند يکي از دهکده هاي قديمي شميران و در شمال باغ سعدآباد است. از محلات قديمي آن مغ محله (مرغ محله) است که در ابتداي راه سربالايي است که به پس قلعه مي رود- کنار محله، کلاغ پر و سربند نيز از محلات قديمي آن است.
دربند در شمال تجريش است. از شمال به رشته کوه توچال و پس قلعه و ازجنوب به جعفرآباد و از مشرق به امامزاده قاسم و از مغرب به بازوي کوه توچال محدود است.
رودخانه دربند شامل دره هاي فرعي است : دره اوسون و دره آبشار و ....

 سعدآباد

مساحت باغ سعدآباد که جزء اراضي دربند است يک ميليون مترمربع و درازاي آن از شمال به جنوب در امتداد رودخانه دربند است.
حدود 11 قنات ئر آن جاري است. داراي کاخهاي سعدآباد- کاخ سفيد – کاخ محمدرضاشاه و... است.
باغ سعدآباد درهاي مختلف دارد: در زعفرانيه، در خيابان دربند و ....

 درکه (درشمال دهکده اوين)

دهکده درکه داخل دره درکه، در غرب رودخانه بنا شده است. اراضي درکه از جنوب به اراضي اوين، ار غرب به اراضي محمدآباد و فرح زاد محدود مي شود.
داراي علف چين هاي مختلف، آبشار، باغ، امامزاده و ... است.

 دروس (در مغرب قلهک و شمال ضرابخانه)

دروس در چهار کيلومتري جنوب شرقي امامزاده صالح قرار دارد.

 دزاشيب = دزآشوب

دزآشيب در يک کيلومتري مشرق تجريش است. از شمال به اراضي امامزاده قاسم، ازجنوب به تپه گور، از مشرق به جاده شميران-تهران و از مغرب به اراضي چيذر و فرمانيه محدود مي شود.
داراي قنات هاي مختلف، باغهاي مجدالدوله - حاج بهاء لشگر و ... است.
اراضي باغ نظر که امروز کشتزار است روزي باغ بوده و ظاهراً در همين باغ به دستور فتحعلي شاه، برادرش حسنقلي خان را کور کردند، بدين سبب معروف به باغ نظر شد.
 رحمان آباد

باغ و قلعه رحمان آباد بر طرف چپ جاده نياوران به دارآباد قرار داشت.
رحمان آباد در شمال کاشانک قنات کوچکي دارد و در دره بالاي قلعه استخري بزرگ ساخته اند که آب قنات در آن جمع مي شود.

 رستم آباد (در مغرب اختياريه و جنوب شرقي چيذر)

دهکده رستم آباد در چهار کيلومتري جنوب شرقي امامزاده صالح و سه کيلومتري شرق قلهک است. آبش از دورشته قنات است و در بهار از رودخانه دارآباد استفاده مي کنند.
داراي باغها، عمارتهاي مختلف و گورستان است.

 زرگنده (در شمال قلهک و جنوب الهيه)

دهکده زرگنده در سه کيلومتري جنوب امامزاده صالح و متصل به قلهک و کنار جاده قديم شميران است. آب آن از سه رشته قنات است و در بهار از رودخانه دربند حقابه دارد.
داراي باغ ها و عمارتهاي مختلف، بقعه امامزاده اسماعيل و گورستان است.

 سالاريه

سالاريه باغ و ساختماني بود در جنوب فرمانيه متعلق به سالار لشگر برادر فرمانفرما. سر در آجري آن با طـاق هلالي در انتهاي خيابان فرمانيه ابتداي ســرازيري
رستم آباد تا چندي پيش باقي بود.

 سوهانک

دهکده سوهانک در ده کيلومتري شرقي امامزاده صالح تجريش و يک کيلومتري شمال جاده لشگرک است. در دامنه کوه قرار دارد و آبش از چهار رشته قنات است.
حدود و مشخصات سوهانک : از جنوب به جاده تجريش – قوچک، از شمال به رشته توچال، از شرق به شاه آباد و از غرب به گردنه قوچک محدود مي شود.
داراي دره ها، باغها و عمارتهاي مختلف است.

 شادآباد

شادآباد زيردست بنانيه و مشرق نازآباد است. فاصله شادآباد تا گردنه قوچک پنج کيلومتر و از شادآباد تا اراج چهارکيلومتر و تا دو راه لشگرک نه کيلومتر است.

 علي آباد (در شرق اوين)

اراضي مزرعه علي آباد جزء اراضي اوين است. از شمال متصل به اراضي ولنجک و اوين، از جنوب به جاده تجريش – اوين، از غرب به اراضي و سامان اوين و از شرق به رودخانه خشک ولنجک محدود مي شود.

 فرمانيه

فرمانيه در شمال رستم آباد است. ملک فرمانيه متعلق به کامران ميرزا نايب السلطنه
بود. سفارت ايتاليا اراضي فعلي را از فرمانفرما خريد و از اين تاريخ به نام فرمانيه شهرت پيدا کرد.
داراي چشمه، قنات (33 ميله چاه متعلق به سفارت ايتاليا و 23 ميله چاه بيرون لب جاده و خارج از باغ)و آب انبار است.

 فيروز آباد شازده مشتي (در جنوب شرقي شاه آباد)

اراضي فيروزآباد ابتدا متعلق به مشهدي احمد دارآبادي و مشهدي جعفر و چند نفر ديگر بود.

 قيطريه (در جنوب دزآشيب و مغرب چيذر)

ده کوچکي است از توابع شميران. دوبنا از عهد قاجاريه در اين دهکده است. حدود آن: از شمال به دزاشيب، از جنوب به دروس، از غرب به تپه قيطريه و اراضي تجريش و از شرق به چيذر و رستم آباد محدود مي شود.
داراي يک باغ بزرگ مشجر قديمي است که در شمال آن مظهر قناتي است.
با کشف يک قبرستان قديمي در قيطريه شميران، تهران سابقه سه هزارساله پيدا کرد.

 کاشانک

کاشانک در مشرق نياوران و مغرب جوز درختک است.
حدود کاشانک : از شمال به رشته کوههاي توچال، از جنوب به کوي صاحبقرانيه، از مغرب به نياوران و از مشرق به اقدسيه محدود مي شود.
چند رشته قنات دارد از جمله قنات استخر، قنات جوز درختک، قنات رحمان آباد و ...
از محلهاي معروف کاشانک : آجودانيه، رحمان آباد، باغ چال، صحرايي، جوز درختک و سرتپه است.
داراي يک گورستان به مساحت سيصد مترمربع داشته است.

 کامرانيه

کامرانيه از شمال به منظريه، از جنوب به فرمانيه، از مشرق به نياوران و از مغرب به جوستان محدود مي شود.
کامرانيه ابتدا متعلق به ميرزا سعيد خان وزير امور خارجه بود سپس کامران ميرزا از او خريداري کرد و مقداري از اراضي چيذر و جماران و گرده وي و حصاربوعلي را بدان افزود.
يکي از عمارات بسيار باشکوه شميران عمارت کامرانيه است که اقامتگاه تابستاني کامران ميرزا نايب السلطنه که نيز وزير جنگ است مي باشد.
يک قلعه بنام قلعه پايين در کامرانيه وجود داشت که متعلق به نايب السلطنه بود.

 محمود آباد (در جنوب جاده تجريش به اوين)

حدود آن : از شرق به اراضي تجريش، از غرب به رودخانه خشک ولنجک، از شمال به جاده تجريش – اوين و از جنوب به اراضي اوين.
پدر ميرزا محمود کشکار، پس از فوت پسرش اين اراضي را آباد کرد و به نام او نامگذاري نمود.

 محموديه = عباسيه (در شرق اوين و جنوب ولنجک)

عباسيه که بعدها محموديه خوانده شد آبادکرده حاجي ميرزا آقاسي است و چون نام او عباس بود آن را عباسيه خواند.
باغ عباسيه را بعدها علاءالدوله بزرگ از دولت خريد و به نام پسرش – محمود خان احتشام السلطنه- محموديه ناميد.
اراضي آن از شرق به رودخانه خشک ولنجک، از غرب به اراضي و سامان اوين، از شمال به جاده تجريش – اوين و از جنوب به اراضي اوين که در سال 1364 شمسي جاده پارک وي در آن افتاده است، محدود مي شود.
داراي دو رشته قنات است که يکي از آنها به نام قنات علي آباد است، قلعه اي به نام قلعه محموديه در آن بنا شده است.

 منشاديه

در مغرب سوهانک و از اراضي اين دهکده است که بهائيان خريداري کرده اند.

 منظريه (در مغرب جمال آباد و مشرق حصارک)

حدود و مشخصات آن: شمالاً به کوه توچال، شرقاً به جمال آباد و اراضي نياوران، جنوباً به جاده تجريش - نياوران و غرباً به حصارک و جماران.
چاههاي قنات سرخ حصار و قنات حاجي نياوران و چاههاي قنات ده حصار بوعلي و مجراي خشکه کار کامرانيه و چاههاي قنات سنگي و قنات بزرگ کامرانيه در اين ملک واقع شده اند.
منظريه داراي يک رشته قنات است که مادر چاه آن در شمال دره انگلا کنده شده است.
ساختمانهاي قديمي آن بنايي دو طبقه در قسمت شمالي باغ است که در اختيار تربيت بدني قرار گرفته است. يک آسياب نيز بيرون ديوار شمالي باغ واقع است.

 نياوران = گرده وي

نام قديم نياوران "گرده وي" و دهکده گرده وي نزديک قنات کهريزي کنار دو درخت نارون کهنسال بود. در نيزار متصل به دهکده، دستگاه ديواني باغ صاحبقرانيه را احداث کرد و به نياوران شهرت پيدا کرد. اين نام سپس بر دهکده گرده وي نيز اطلاق شد و نام گرده وي فراموش شد.
اراضي مغرب نياوران را کامران ميرزا خريد و آبادکرد. در اين اراضي کوچه اي به نام "کوچه گرده وي" بود که داخل باغ خود انداخت و باغ جديدالاحداث را "کامرانيه" خواند.
کوچه اي که از ميدان نياوران به طرف شمال مي رود به نام "کوچه تبرک" معروف است اين کوچه که به طرف منظريه مي رود خود نشانه قدمت آبادي است.
قناتهاي نياوران : قنات کهريزي، قنات حاجي، قنات سرخه حصار.
قناتهاي باغ صاحبقرانيه: قنات انيس الدوله، اندرون، ديوانخانه و محمدرضا.
حدود آن : نياوران از شمال به جمال آباد و سرخه حصار، از مغرب به حصارک تجريش و جماران، از جنوب به حصاربوعلي و از طرف مشرق به کاشانک محدود مي شود.
داراي: يک گورستان به مساحت 1500 مترمربع - قصر جهان نما – عمارت ميرزا آقاخان صدر اعظم نوري- ساختمان و باغ انيس الدوله است.

 ولنجک

ولنجک دهکده اي در شرق اوين است. از جنوب به اراضي محمديه و مقداري از اراضي اوين، و از شمال به آبريز کوه توچال، از غرب به زمينهاي اوين و از شرق به زمينهاي اسدآباد محدود مي شود.
آب اين دهکده از رودخانه مختصري که در غرب است و آب قنات تامين مي شود. قنات علي آباد در زير ولنجک است.

[Ramin_Zero1818]

پس آریا شهر چی؟؟؟

[N@VID]

سلام
از مديريت بابت تصحيح پست بالا تشکر مي کنم .
راستي من خيلي گشتم ولي آريا شهر انگار يک هو از آسمون افتاده ! و هيچ اطلاعاتي در موردش پيدا نکردم .

[soheyl]

آریا شهر

آریا شهر بدلیل تازه تاسیس بودن ( البته نسبت به سایر محله هایی که دوستان ذکر کردند ) نام ریشه ای نداره.
پیش از این ( 50 سال پیش ) مکان کنونی آریا شهر - ابتدای ستارخان ، ابتدای بلوار فردوس ، ابتدای بلوار کاشانی و ابتدای اشرفی اصفهانی - مزارعی بسیار وسیع قرار داشت، که تا بلوار آسیای فعلی ادامه داشت. محله باغ فیض قدیمیترین محله شمال غرب تهران است.
اسم گذاری این منطقه بدلیل میهن پرستی محمدرضا شاه بوده که به آریایی بودنش افتخار می کرد.

ناگفته نماند که نام قدیم بلوار آیت الله کاشانی بلوار آتا ترک بوده، که بوسیله ی پلی چوبی به شهرزیبا متصل می شده است .

بلوارفردوس نیز با همین نام وجود داشته البته تا ابتدای خیابان باصفا(وفا آذر).

ستارخان نیز با اسم زیبای تاج(قابل توجه استقلالیا) از این فلکه تا میدان کندی ( توحید ) امتداد یافته.

بعد از ساخت میدان شهیاد ( آزادی ) اتوبان محمد علی جناح فعلی ساخته شده . و در شمال میدان تا میدان پونک نیز براه باغ فیض و امامزاده مشهور بوده.

باز متذکر می شوم که محله باغ فیض حتی از محله هایی همچون اوین و نیاوران بسیار قدیمی تر است.