«« اشعار فارسي : ميراث جاودان ايران زمين »»

[Shahryar]

دوستان فارسي دوست اين قدر كم هستند ؟!؟! برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید ! برای عضویت اینجا کلیک کنید

يكي از بحث هايي كه من بهش خيلي معتقدم مضمون اين شعر هست : ( از حافظ )‌‌

دوش دیــــدم کــه ملایک در میخـــانه زدند

گــل آدم بسرشتنــــد و بــه پیمــانه زدنــــــد

سکنــــان حــرم و ستر و عفــــاف ملکـوت

بــامن راه نشیــن بــاده مستــانـــــه زدنــــــد

آسمـــان بار امــانت نتـــــوانست کشیــــــــد

قــرعــه کـــار بنـــآم مــن دیـــــوانه زدنــــد

جنگ هفتــاد ودو ملـــت همه را عـذر بنـــه

چـــون ندیدنــــد حقیقـت ره افسـانـه زدنــــد

شکر ایزد کــه میان من واو صلــح افتــــــاد

صــوفیــان رقص کنـان ساغر شکرانه زدنـد

آتش آن نیست کـــه از شعلــه او خنـدد شمع

آتش آنست کــه در خرمـن پــروانــه زدنـــد

کس چــــو حافظ نگشاد ازرخ اندیشه نقــاب

تــا ســر زلـف سخــن را بقلــم شانه زدنـــد


نظرتون چيه ؟