چه قدر ناراحت شدم که دیروز با توجه به اینکه چند روزی نبودم ، SMS زدم به امیر جان که حال پدرشون چه طوره و حالا این را دیدم ...
هر که باشی و ز هر جا برسی
آخرین منزل هستی این است
آدمی هر چه توانگر باشد
چون بدین نقطه رسد مسکین است
اندر آنجا که قضا حمله کند
چاره تسلیم و ادب تمکین است
زادن و کشتن و پنهان کردن
دهر را رسم و ره دیرین است
خرم آن کس که در این محنتگاه
خاطری را سبب تسکین است
خیلی تلخه . معمولاً فکر میکنیم که مدت خیلی زیادی باهمیم و یک دفعه همه چیز عوض میشه و زندگی دوباره یادآوری میکنه که مدت با هم بودن زیاد نیست ...
به خودت و خانواده محترمت تسلیت میگم امیر جان ، ایشالله خدا صبر و قدرتی بهتون بده که بتونید هر چه سریعتر با این واقعیت کنار بیایند ...
Bookmarks