از ابتداي پيدايش رايانه ها ، هميشه نحوه نمايش اطلاعات محاسبه و يا پردازش شده مورد توجه بوده است . با پيشرفت روز افزون و قدرتمند شدن رايانه ها، متعاقبا مصارف آنها نيز گسترده تر گرديد .
وارد شدن سيستم عاملها و نرم افزارها، عصر جديدي را در نحوه ي نمايش تصاوير در بر گرفت و تلاش محققان را در دست يابي و بست تكنولوژي هاي خروجي تصاوير بيشتر ساخت .
برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید ! برای عضویت اینجا کلیک کنید
كارت هاي گرافيكي براي اولين بار توسط شركت IBM در سال 1981 ميلادي طراحي و ساخته شد . IBM نام تكنولوژي ارائه شده خود را (MDA) Mono Display Adaptor يا مبدل نمايش تك رنگ نهاد . عملاً اين كارت توانائي نمايش متون به رنگهاي سفيد يا سبز و در زمينه هاي سياه رنگ را داشت . اين سري كارتها برروي اسلات (شكاف) هاي ISA نصب مي شد و يك پردازنده 8 مگاهرتزي (8ميليون سيكل در ثانيه) و شانزده بيتي داشت به طوري كه با گذشت تقريباً 6 سال ، تحولات عظيمي را با توليد كارت هاي (HGA)Hercules Graphic Adaptor 4 رنگ ،(CGA) Color Graphic Adaptor يا كارتهاي 8 رنگ (EGA) Etta Second Graphic Adaptor يا كارتهايي با قدرت تفكيك 16 رنگ و نهايتاً باز خود IBM در سال 1987 با ارائه كارتهاي Video Graphic Array با قدرت تفكيك 256 رنگ و ریزولوشن 720x400 كل پرونده ي كارت هاي گرافيكي را در دهه ي هشتاد به سود خود بست . خود او استارت تحولات دهه ي نودي را هم با معرفي كارت هاي (Snper (Video Graphic Array)SVGA زد .كارت هاي SVGA توانايي تفكيك رنگها را تا 8/16 ميليون رنگ با ریزولوشن 1024 *1284 به همراه داشت. 8/16 ميليون رنگ بسيار موفقيت خوبي محسوب مي شد چرا که بازه دید انسان بیش از ده میلیون رنگ نیست . تقريباً تا سال 1993تمام كارتهاي توسعه اعم از كارتهاي گرافيكي برروي شكاف (اسلات) هاي ISA قرار مي گرفت ؛ اما چيزي در این میان به موازات افزایش وضوح تصویر در نمایشگرها و افزایش رنگ ها ، اسلات های ISA کند به نظر می رسید كه قادر به تبادل زياد داده هاي گرافيكي براي پردازنده ها نبودند . تا اينكه در سال 1993 با ارائه و بست اسلات PCI دامنه ی تولید کارت های گرافیکی به سمت PCI کشانده شد تا مشکلات بوجود آمده تا حد زيادي رفع شود . در سال 1995 ، اولين سري كارتهاي دوبعدي/سه بعدي رو نمايي شد .شركت هاي مطرح آن زمان مانند Ati و S3 و Creative و Matrox جزء ارائه دهندگان اين سري كارتها بودند . شركت voodoo در سال 1997 اولين سري پردازهاي گرافيكي را با قابليت 3dfx عرضه كرد .3dfx امكان Anti- Aliasing
(ازبين بردن لبه ها از تصاوير) ،Z-Buffering( استفاده ازBuffer براي ايجاد ارتباط سريع بين GPV, ) وMipmaping (تغيير و تبديل طرح مسير دهي ) را به كاربر مي داد .چندی بعد شركت Nvidia هم در سري كارت هاي TNT2 , TNT از اين تكنولوژي استفاده كرد . با احساس نياز كارت هاي گرافيكي به پهنای باند باس ، تلاش براي رسيدن به پهنای باند بالا کمپانی اینتل را به معرفي اسلات هاي AGP وا داشت . اسلات هاي AGP قابليت دسترسي مستقيم به حافظه را داشت به همين دليل تا حد زيادي از بار پردازنده هاي اصلي مي كاست . در سال 1998 اسلات هاي PCI-X عرضه شد ولي كاملاً نا موفق بود
(با اينكه پهنای باس 64 بيتي و فرکانس 133 مگاهرتزي داشت) . با نا موفق بودن پروژه ي PCI-X ، كارت هاي AGP دور بيشتري از بازار را در برگرفت و تقريباتا سال 2004 اين سري كارتها فرمانرواي مطلق گرافيك در سيستم ها بودند . در اين ميان تفكراتي مبني بر داخلي شدن كارت هاي گرافيكي مطرح شد كه موجب کاهش قيمت ها نسبت به مصرف ما براي مصرف كنندگان شد . سال 2004 را مي توان تحولي عظيم در پيدايش نسل جديد پردازنده هاي گرافيكي دانست . با ارائه اسلات هاي PCI-Express و تفاوت فوق العاده محسوس در اين سري كارت هاي گرافيكي ، بازدهي گرافیکی چند برابر شد و امكانات قابل توجهي نيز به اين واسطه به كارت هاي گرافيكي رسيد. در اواسط سال 2007و گسترش PCI-Express نسل جديد اين اسلات ها با همان شكل و ظاهر قبلي اما با قدرت انتقال اطلاعات تقريباً دو برابر بانام PCI EXPRESS v2.0 معرفی شد . تا كنون قانون مور مبني بر تحول تكنولوژي و افزايش ترانزيستورها تا دو برابر ظرف مدت 12 تا 24 ماه به واقعيت پيوسته است ؛ اما در آينده جايگاه PCI Exprss كجا خواهد بود ؟
كارت گرافيك چيست؟
يك كارت گرافيكي ، عبارت است از بردي با مدار چاپي پيچيده و خاص كه تمامي اجزاي اصلي اعم از پردازنده ي گرافيكي (GPU) ، حافظه گرافيكي (VRAM) و ... بر روي آن قرار مي گيرند .
وظيفه ي اصلي كارت هاي ويدئويي تبديل يا به عبارتي ترجمه ي اطلاعات و داده هاي ديجيتالي (دوتايي) يا همان بايت ها به اطلاعات آنالوگ است . امروزه كارتهاي گرافيكي بخش لاينفكي از مبدل هاي سخت افزاري در يك كامپيوتر محسوب مي شوند و با اجراي دستورات اختصاصي قادر به انجام عمليات گرافيكي هستند كه عملا ًبار بخشي از پردازش را از پردازنده اصلي برمي دارند . كارتهاي گرافيكي را با عناوين مختلفي نظير :
- كارت ويدئو
- برد ويدئو
- برد نمايش ويدئو
- برد گرافيك – مبدل گرافيكي و مبدل ويدئويي
نيز مي خواهند .
در حال حاضر بين كمپاني هاي AMD-ATi وNVIDIA ، جنگ قدرت و قيمت وجود دارد كه هر دو با ارائه تكنولوژي هاي خاص سعي در رضايت مندي مشتريان و طرفداران خود دارند . في الواقع اين شركت ها توليد كنندگان هسته هاي گرافيكي هستند كه اصلي ترين عامل موجوديت و قدرت گرافيك ها محسوب مي شود . شركت هاي ديگر با استفاده از توليدات كمپاني ها ی فوق تولیدات ویدئویی خود را عرضه می کنند .
جايگاه قرار گرفتن بر روي مادربرد:
در اصل هميشه كارت هاي گرافيكي مي بايست بر روي توسعه يافته ترين اسلات (شكاف) از پيش تعيين شده بر روي مادربرد قرار بگيرد . حال آنكه برخي از كارت هاي ويدئويي داراي اتصالگرهايي به شكل AGP يا ISA یا PCI یا PCI EXPRESباشند.
دو واقعيت مهم در كارت گرافيكي يا ويدئويي :
1- هر مادربرد فقط سري محدودي از كارت هاي گرافيكي را پشتيباني مي كند و هميشه پيش از خرید يك كارت گرافيك، اطلاعات جامعي را مربوط به پشتيباني كارت ها از شركت سازنده ي مادربرد بدست آوريد .
2- بخشي از مادربردهاي ، عملاً كارت هاي گرافيكي مجزايي ندارند ولي داراي يك GPU يا پردازشگر گرافيكي داخلي هستند كه به چيپت اصلي مادربرد ادغام و مجتمع شده اند . اين عمل موجب كاهش هزينه تمام شده در خريد يك كامپيوتر مي شود ولي در عين حال از قدرت گرافيكي كمتري برخوردارند . اين خصيصه ويژه كاربراني است كه نياز گرافيكي بالايي را ندارند و تمايلي نيز به اجراي آخرين بازي ها و برنامه هاي گرافيكي سنگين ندارند . البته در اين سري مادربردها معمولاً يك اسلات گرافيكي نيز به منظور تمايل احتمالي به اضافه كردن يك كارت نيز وجود دارد.
pcmark
Bookmarks