سیستم‌های پردازشی آینده!

[Trance]

برخی شرکت‌ها بر اساس همین ایده‌ای که گفته شد اقدام به جاسازی تمامی قطعات الکترونیکی در یک چیپ کرده‌اند و آن را System on Chip خطاب می‌کنند که شکل مختصر آن (SoC‌) براي استفاده راحت‌تر است. چند وقتی است که شرکت‌های Intel، AMD، nVIDIA، VIA‌و SiS به تجربه‌های موفق در زمینه طراحی و تولید SoC علاقه‌مند شده‌اند و قرار است که بخشي از آن شکل تجاری به خود گیرد. راستش را بخواهید جمع کردن تمامی اجزاي الکترونیکی در یک چیپ کار سختی است، اما این سیستم‌ها به‌ طور معمول نمی‌توانند برنامه‌های سنگینی مانند سیستم‌عامل‌های ویستا یا لینوکس را اجرا کنند، ‌از این‌رو تصمیم بر آن شد که صرفا اجزا پردازشی و کنترلی در یک مکان گردهم آیند. براساس ایده جدید، پردازنده، چیپ‌ست‌های اصلی، صدا و شبکه در یک چیپ فشرده‌سازی می‌شوند تا برای مدتی طولانی به‌ شكلي برادرانه با يكديگر کار کنند. مزیت این شیوه، در کاهش ابعاد دستگاه، کاهش مصرف انرژی، سهولت در مدیریت گرمای ایجاد شده، کاهش قیمت تولید،‌ امکان به‌روزرسانی سریع و استفاده در تمامی دستگاه‌های دنیای دیجیتال است. دستگاه‌‌های پخش DVD و بسیاری از گوشی‌های تلفن همراه و دستگاه‌های PDA و GPS‌ در آینده‌ای نزدیک براساس شیوه اصلاح‌ شده (SoC) تولید خواهند شد و قابلیت‌های آن‌ها در پشتیبانی از امکانات دیجیتالی به‌ شدت توسعه خواهد یافت.
پردازنده‌های مجتمع
شیوه تجمیع قطعات مختلف الکترونیکی مدت‌هاست که در ذهن طراحان دنیای دیجیتال رژه می‌رود و نتایج اولیه آن را سال آینده خواهید دید. شرکت AMD از مدت‌ها پیش اعلام کرده بود که با ايجاد تحولی بزرگ در سیستم‌های پردازشی، محصولی عرضه خواهد کرد که Fusion نام خواهد داشت و ترکیبی از پردازنده‌های مرکزی (CPU) و گرافیکی (GPU) خواهد بود. به بیانی دیگر AMD زمینه‌ساز ادغام سیستم‌های پردازشی را در یک قطعه مشخص فراهم ساخته است.
این حرکت AMD را می‌توان آغازگر نسل دیگری از قطعات الکترونیکی تعبیر کرد، زيرا ترانزیستورها از ترکیب دیودها به‌ وجود آمدند و پس از فراز و نشیب مدارهای مجتمع (IC)، چیپ‌های فشرده (Chips) براساس همان ترانزیستورها ساخته شدند. اندکی بعد گونه‌های مختلفی از عناصر پردازشی در شکل پردازنده، کنترل‌گر و غیره راهی بازار شدند و هم‌اکنون AMD قصد دارد در ذیل پروژه Fusion یکبار دیگر تمام قطعات پردازشی را در یک قطعه تجمیع کند. شک ندارم که اگر این پروژه موفق شود، در فاصله کوتاهی پس از آن شاهد ادغام چیپ‌های دیگر مانند چیپ‌ست مادربرد، چیپ صدا و چیپ شبکه در همان قطعه واحد خواهیم بود.
شرکت‌های بزرگ این حوزه مدت‌های مدیدی است که روی کاهش مصرف انرژی از یک‌طرف و کنترل گرمای ایجاد شده توسط این قطعات از طرف دیگر فعالیت می‌کنند و فعالیت‌های محققان شرکت Transmeta نشان داده که شدنی است. همین‌قدر بدانید که کاهش مصرف انرژی و خنک‌تر شدن پردازنده‌های Core 2 Duo و Phenom به ‌دلیل استفاده از تجربیات Transmeta حاصل شده است.
این‌گونه اعلام شده است که Fusion در پایان سال 2009روانه بازار خواهد شد. اینکه چگونه،‌ نمی‌دانیم!
پردازنده‌های همه‌کاره!
شرکت Intel از دو سال پیش با جذب نخبگان دنیا،‌ فعالیت‌های جدیدی در زمینه طراحی پردازنده‌های گرافیکی آغاز کرد. سال گذشته آشکار شد که این مجموعه در واقع از دو تیم تشکیل یافته و تخصص آن‌ها روی طراحی پردازنده‌های اصلی (CPU) و گرافیکی (GPU) است. در واقع Intel نیز با قدری تفاوت، در همان مسیر AMD با پروژه Fusion گام برمی‌دارد. تفاوت کار Intel در این است که محصولی که در بازار توزیع خواهد شد در آزمایشگاه Larrabee نام دارد. اين محصول در ظاهر یک پردازنده گرافیکی (GPU) است، اما بر اساس معماری پردازنده‌های اصلی (CPU) طراحی و تولید خواهد شد. حرکت بعدی Intel آن‌گونه که در نشست‌های IDF اعلام می‌کند این است که جناب Larrabee را به پردازنده‌ای همه‌کاره تبدیل کند.
این حرکت Intel نشان می‌دهد که بازار آتی را خوب شناخته‌اند و به‌زعم این‌کاره‌های عالم در مسیر درستی قدم بر می‌دارند!
باز هم IBM
چقدر با کارهای IBM آشنا هستید؟
بین خودمان بماند که بسیاری از حرکت‌های هوشمندانه AMD بدون کمک‌های سخاوتمندانه IBM به نتیجه نمی‌رسید و شایع شده که جناب هکتور روئیز -ريیس خوش‌مشرب AMD- پس از برکناری از تولیت این شرکت، روانه IBM شده است.
محققان IBM از مدت‌ها پیش خبر از طراحی پردازنده فوق‌العاده‌ای می‌دادند که برای پشتیبانی از هر نوع فعالیت پردازشی آماده بود. از آن به بعد اصطلاح پردازنده‌های چندمنظوره یا همه‌کاره (General Purpose CPU) به‌ طور جدی مورد توجه قرار گرفت. در واقع پروژه Larrabee تقلیدی از پروژه IBM Cell است. این پروژه با سرمایه‌گذاری مشترک Sony، Toshiba و IBM به وجود آمده است. ویژگی منحصربه‌فردی که پردازنده Cell را از دیگر مدل‌های مشابه مانند AMD Fusion و Intel Larrabee متمایز می‌کند این است که از پردازنده Cell می‌توان به اشکال مختلف برای عملیات‌های مختلف مانند پردازنده اصلی (CPU)، پردازنده گرافیکی (GPU)، پردازنده کنسول بازی، سینمای خانگی، سوپرکامپیوترها، سرورها و غیره استفاده کرد. براي مثال، پردازنده اصلی کنسول‌های بازی Sony PlayStation3 از نوع Cell است. همچنین سریع‌ترین سوپرکامپیوتر دنیا که IBM Roadrunner نام دارد و از مرز یک پتافلاپ (یک میلیون میلیارد محاسبه در ثانیه) عبور کرده از 13 هزار پردازنده IBM PowerXCell و 6500 پردازنده AMD Opteron تشکیل شده است. این موضوع را شاهدی برای برتری پردازنده‌های مبتنی بر معماری Cell آوردم. این را هم بگویم كه از 10 سوپرکامپیوتر برتر دنیا 9 عدد پردازنده AMD Opteron را به كار برده‌اند که محققان AMD‌ در طراحی آن مشاوره‌های بسیاری از همین تیم طراح Cell دریافت کرده‌اند.
و آخر اینکه
شک نداشته باشید که پایان سال 2009 میلادی که تازه آغاز شده آغازگر تغییرات اساسی در سیستم‌های پردازشی است و تصور می‌کنم شکل کنونی پردازنده‌ها و چیپ‌ست‌های گرافیکی فقط تا سه چهار سال آینده ادامه داشته باشد و پس از آن نوادگان Fusion و Larrabee و Cell بر بازار حکومت خواهند کرد.




hamvatansalam



برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید ! برای عضویت اینجا کلیک کنید