مردی با پوست آبی

[Fog]

مردی با پوست آبی

آقای پل کاراسون PAUL Karason اخیرا توجه رسانه‌های بزرگ را به خود جلب کرده است، علت این توجه ناگهانی به این مرد 57 ساله، پوست آبی‌رنگ بدن او است.
14 سال پیش، کاراسون دچار درماتیت یعنی التهاب و قرمزی و خارش پوست بدن شده بود. اما او به جای مراجعه به پزشک، شروع به خوددرمانی کرد و از نقره کلوئیدی برای درمان بیماری‌اش استفاده کرد. او هم نقره کلوئیدی را می‌خورد و هم آن را به صورت موضعی را پوست بدنش می‌مالید.
مصرف این دارو به صورت تدریجی باعث تغییر رنگ پوست آقای کارسون شد، این تغییر رنگ آنقدر تدریجی بود که خود و اطرافیانش تا مدت‌ها متوجه آن نشده بودند. تا اینکه دوستانی که چند ماه او را ندیده بودند، متوجه تغییر رنگ شدند و از کاراسون پرسیدند که چه بر سر خود آورده است.
برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید ! برای عضویت اینجا کلیک کنید
تا قبل از سال 1938، پزشکان به صورت گسترده‌ای از نقره کلوئیدی به عنوان یک آنتی‌بیوتیک استفاده می‌کردند. شرکت‌های داروسازی تحت نام‌های مختلفی نقره کلوئیدی را راهی بازار می‌کردند. ولی به سبب گرانی این دارو و همچنین کشف آنتی‌بیوتیک‌های سریع‌الاثر و ارزانی مانند پنی‌سیلین رفته‌رفته استفاده از این دارو متوقف شد.
البته هنوز از نیترات نقره برای پیشگیری از عفونت چشم نوزادان استفاده می‌شود. همچنین کرم‌های حاوی نقره برای درمان زخم‌های سوختگی از یک صده پیش مورد استفاده قرار می‌گیرند.
نقره کلوئیدی با جلوگیری از عملکرد آنزیم‌های و پروتئینهای لازم برای ساخته شدن ATP در باکتری‌ها، باعث باکتری‌کشی می‌شود.
سازمان غذا و داوری آمریکا FDA، نقره کلوئیدی را در درمان هیچ بیماری‌ای مؤثر ندانسته است و آن را تأیید نکرده است. مصرف نقره کلوئیدی می تواند آثار جانبی زیادی در بر داشته باشد:
- ARGYRIA: تغییر رنگ برگشت‌ناپذیر پوست، پوست به رنگ خاکستری مایل به آبی درمی‌آید. آقای کاراسون به همین عارضه مبتلا شده است. تصور می‌رود این بیماری دائمی و برگشت‌ناپذیر باشد، هرچند درمان با لیزر می‌تواند در درمان آن کمک‌کننده باشد. نام این بیماری از کلکه یونانی argyros که به معنی نقره است، ‌گرفته شده است.
- تشنج و مشکلات نورولوژیک
- بیماری کلیه
- سوء هضم
- سر درد
- خستگی
- التهاب پوست
آقای کاراسون که اخیرا از ارگان به کالیفرنیا مهاجرت کرده است، می‌گوید که زندگی با پوست آبی آسان نیست. او مجبور است تا جایی که می‌تواند، از حضور در اماکن عمومی خودداری کند.
منبع: دیلی‌تلگراف و ویکی‌پد