امروز وقتی داشتم که به اخبار 20:30 گوش می دادم دیدم که بازیگر نقش جومونگ به ایران اومده یا دعوت شده البته برای اینکار چقدر هزینه شده خدا خودش می دونه .
خوب این بد نیست که کشور ما با کشور های دیگه ارتباط فرهنگی داشته باشه البته به شرط اینکه تمدن و تاریخ خودمون رو به خودمون تحویل ندن ، من وقتی اون صحنه رو دیدم واقعاً اشک در چشمام جمع شد حالا شاید بگین طرف جو گیر شده یا خیلی احساساتیه البته اگر عشق به خاک و مرز و تاریخ پر شکوه گذشته رو بشه اینطور تعریف کرد ولی در همین حال گرفته من اطرافیان من هم که داشتن به همون تصاویر نگاه می کردن، به شکلی خوشحال بودن البته اگه بشه به اون خوشحالی گفت این که گفتم خوشحال بودن به این خاطره که نمی تونم براش اسمی پیدا کنم من با خودم فکر کردم که چرا باید تیم ملی بسکتبال ایران قهرمان آسیا بشه و پرچم و اسم ایران رو در آسیا و جهان بالا ببره و وقتی که وارده ایران می شه خیلی کمتر از جومونگ به استقبال اونها برن واقعا اشکال کار از کجاست که در آخبار 22:00 می شنوی که فردی به ثبت احوال میره و می خواد که اسم خودش رو جومونگ بذاره یا کسی به پدرش می گه که گاو و گوسفند هاشو بفروشه تا بره با سوسانو ازدواج کنه و به این خاطر که به هدفش نمی رسه خودکشی کنه ، از این دست اخبار خرد کننده بسیار زیاد میشه پیدا کرد بنظر من تنها دلیلی که میشه برای این اوضاع پیدا کرد بی سوادی مردم نصبت¬به تاریخ گذشته و بزرگی هایی که در تاریخ داشتن در این اوضاع وظیفه کسایی مثل ما چیه (خودم رو میگم) چقدر در مورد تاریخ خودمون اطلاعات داریم چقدر از این اطلاعات رو به دیگران انتقال دادیم برای همین منظور مقاله ای رو که چند وقت پیش به دستم رسید که قبلاً در موردش بحث شده رو بصورت PDF در آوردم تا بشه راحت تر اون رو به دیگران انتقال داد تا لااقل بشه یخورده از تاریخ ایران رو که شده تاریخ کشور کره جنوبی رو به مردم نشون داد .






پاسخ با نقل قول
Bookmarks