گزارشي از وضعيت كودكان كم‌شنوا و روش‌هاي آموزش اين قشر جامعه
تهران ، خبرگزاري جمهوري اسلامي ‪۸۵/۱۲/۰۲‬

داخلي. اجتماعي. آموزش. كودكان. كم‌شنوا.

فراگيري زبان به طور طبيعي بدون آموزش مستقيم برنامه‌ريزي شده صورت مي - گيرد وكودك در فرايندي آميخته از محرك‌هاي مختلف، اطلاعات زباني دريافت مي كند و با كنار هم قراردادن وجوه حسي مختلف به‌مفهوم مي‌رسد و بكارگيري گفتار آسان و كارآمد مي‌شود .

در اين روند كودك از نخستين گام‌ها هرچه را مي‌آموزد بكار مي‌برد و هر چه را به كار مي‌برد، مي‌آموزد.

دكتر " فرهاد ترابي نژاد " و دكتر " علي قرباني" در مقاله‌اي با عنوان "رويكرد افزايش مهارت‌هاي برقراري ارتباط مبتني بر كاربرد زبان در كودكان آسيب‌ديده شنوايي" كه در سمينار " روش‌هاي آموزشي در كودكان كم شنوا"ارايه كردند،ارتباط ساختارهاي زباني باپديده‌هاي ديگر را بزرگترين مشكل در ايجاد مهارت برقراري ارتباط كلامي عنوان كردند.

اين دومتخصص تاكيددارند: ارتباط كلامي با فعاليت‌هاي ديگري مانند تغيير در محيط ارايه يا دريافت پاسخ‌هاي مختلف و انجام حركات و اعمال توسط شخص همراه است.

دكتر "نعيمه دانشمندان" نيز در اين سمينار ، به نقش توانبخشي به موقع دركودكان كم شنوا دررشدارتباط در كودكان پرداخت و افزود : ارتباط اساس و پايه يادگيري را تشكيل مي‌دهد.

وي علت تفاوت در رشد گفتار و زبان كودكان ايراني با منابع علمي دنيا را در تشخيص كم شنوايي در سن بالا و نداشتن آمادگي پذيرش و تغييرات لازم خدمات توانبخشي با توانبخشي نوين دانست.

مدرس دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي، تشخيص زودرس، طراحي خدمات لازم جهت ارايه توانبخشي به موقع ، هم فكري شنوايي‌شناسان و آسيب‌شناسان گفتار و زبان جهت طراحي و ارزشيابي آزمون‌هاي لازم و اندازه‌گيري رشد شنوايي گفتار و زبان در اين كودكان را از اقدامات لازم براي افزايش رشد گفتار و زبان مطلوب در كودكان كم شنوا عنوان كرد .

وي تغيير ساختار توانبخشي نوين را با كار تيمي فشرده و همكاري پزشكان مرتبط با امر كم‌شنوايي كودكان ، شنوايي شناسان، آسيب شناسان گفتار وزبان، مسوولين آموزش ناشنوايان در سازمان بهزيستي، آموزگاران بخش‌آموزش استثنايي كشور و در نهايت مسوولين امر توانبخشي و آموزش اين كودكان، ممكن دانست.

"مريم وهاب"كارشناس ارشد آسيب‌شناسي اجتماعي نيز در اين سمينار با اشاره به رويكرد كل‌نگر در آموزش ، گفت : بايستي تقويت مهارت‌هاي زباني و ارتباطي كودكان ناشنوا را در قالب پرورش كل شخصيت آنها در نظر گرفت .

وي افزود : مهارت‌هاي زباني وارتباطي بايد با مهارت‌هاي فردي، اجتماعي و علمي همراه باشد.

كارشناس ارشد آسيب شناسي اجتماعي تاكيدكرد: براي فراهم آوردن يك محيط آموزشي مطلوب و تقويت مهارت‌هاي زباني و ارتباطي كودكان كم شنوا بايد رشد زباني آنها را به منزله يك فرايند متوالي و در عين حال منسجم در نظر گرفت و در اين چهارچوب آموزش مهارت‌هاي حركتي ، اجتماعي ، شناختي و زباني را ساماندهي كرد.

"طاهره محمدپور" از كارشناسان در اين زمينه نيز دربخشي از اين سمينار گفت: ناشنوا فردي است كه‌ميزان نشنيدن او به حدي باشد كه مانع از درك صحبت ديگران از راه گوش حتي با استفاده از وسايل كمك آموزشي باشد.

وي بااشاره به اينكه انسان از راه شنيدن زبان محيط اطراف خود را فرامي - گيرد و سپس قادر به تكلم مي‌شود ، گفت : هر قدر ميزان افت شنوايي بيشتر باشد ، اختلال گفتاري شديدتر است.

"محمدپور" بر شروع آموزش بلافاصله پس از تشخيص بيماري تاكيد كرد و گفت آموزش والدين كودكان ناشنوا و انتخاب روش صحيح آموزشي منطبق با ظرفيت و توان آموزشي گيرنده ازنكات مهم در آموزش اين كودكان است .