نقد و بررسی Dark Souls 2 به همراه DLC ها

[amigames]

نام: Dark Souls 2
سازنده: From Software
حامی: Namco Bandai
سبک: Role-Playing Game

امتیاز: 9.0/10

برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید ! برای عضویت اینجا کلیک کنید

سری بازی های Dark Souls که به طور عیر مستقیم ادامه بازی Demon Souls هستند شروع سختی را داشتند. اولین نسخه ار سری Dark Souls در سال 2011 برای PS3 عرضه شد و آن سال را می توان سالی طلایی برای بازی های نقش آفرینی دانست با وجود بازی هایی نظیر The Elder Scrolls V: Skyrim, The Witcher 2: Assassin of Kings و Dragon Age 2. رقابت با نام های از قبل آشنا و معروف تر کمی برای این شرکت دشوار بود و شاید به همین دلیل در ادامه این سری بازی ها برای کسب شهرت بیشتر به پلتفروم های دیگر هم رو آورد. این سری از بازی ها بخاطر دشواریشان به مرور بین مردم جا افتادند و برخی نگران بودند که شاید این شرکت برای کسب مشتری یبش تر دست به ساده سازی نسخه دوم بازی بزند. خوشبختانه چنین اتفاقی رخ نداده. در حالی که بازی روان تر شده اما هنوز هم روحیه سخت بازی کاملا مشهود است. می توان گفت بازی بجای سخت تر شدن عادلانه تر شده است و امکانات مختلف دست بازیکن را باز گذاشته. به طور مثال در نسخه دوم از همان ابتدا شما می توانید به مکان های مختلف سفر کنید. در نسخه اول سازندگان به سرعت شما را در مقابل یک دشمن بزرگ قرار می دهند (با اینکه نیازی نیست در اولین برخورد آن را شکست دهید). در این نسخه سعی شده بر روی بخش معرفی بازی چه از لحاظ گیم پلی چه از لحاظ داستانی بیشتر کار شود.


برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید ! برای عضویت اینجا کلیک کنید

همانند نسخه اول این بار هم نقش اول بازی یک نامیرا است. نامیرایی که اسیر یک طلسم شده و بخاطر آن به سمت تاریکی کشیده می شود. البته شخصیت اصلی در این طلسم تنها نیست و در طی سفر خود با سایر شخصیت هایی که سرنوشت یکسانی با شما دارند ملاقات می کنید و با سرگذشت هرکدام به مرور آشنا می شوید. این بار هم هدف شما در بازی جمع آوری روح ها و شکست چهار قدرت بزرگ است. البته این بار چهار قدرت بزرگ از همان ابتدا معرفی نشده اند و همچنین دشمن نهایی شما فرد دیگریست. همچنین داستان و شخصیت ها شباهت های مختلفی به شخصیت های دیگری سری بازی های Souls دارند و در برخی موارد اشاره هایی به برخی نام های آشنا از گذشته شده است. بدین ترتیب مشخص است که این شرکت فرمول بازی سازی خود را یافته و به مرور در حال بهبود آن است. با اینکه این بازی توسط تیم ثانی شرکت From Software ساخته شده اما این تیم کاملا موفق به ساخت بازی ای با روح و احساسی مشابه شده است. بعد از اتمام بخش معرفی شما به پایگاه اصلی خود که در این بازی Majula نام دارد می رسید و به اولین منظره زیبای بازی برخورد می کنید. دنیای تاریک و پر از مرگ و میر بازی همانطور که از این سری بازی ها انتظار می رود پر از این مناظر زیباست و وجود چنین زیبایی ای در چنین محیطی خود حس جالبی را به بازیکن القا می کند. البته از آنجایی که بازی شامل چرخه زمانی نیست همیشه محیط های مختلف در یک بازه زمانی ثابت منجمد شده اند مثلا در برخی مناطق همیشه شب و تاریکی حاکم است و در برخی مناطق همیشه روز و روشنایی. این بدین معنا نیست که هیچ نوع جزئیاتی در بازی وجود ندارد. در همان ابتدا شما یک ستون بزرگ را در مقابل خود می بینید و در کنار آن یک سرباز خسته و ناامید از زندگی. با مشاهده ستون متوجه می شوید که این ستون تعداد مرگ و میرهای مختلف را ثبت کرده.
شما به مرور با شخصیت های مختلف بازی یبشتر آشنا و متوجه می شوید که برخی آنچه به نظر می آیند نیستند اما درک چنین حقایقی نیاز به دقت به بازی دارد و برخی اوقات به طور مستقیم و سریع این جزئیات به شما اعلام نمی شوند. البته همه شخصیت ها حقه باز نیستند و در این بین شخصیت هایی که اکثرا تراژیک هستند نیز دیده می شود. مثل دختری جنگجویی که بخاطر طلسمی مشابه و بخاطر برادرش به سرزمین Drangleic (نام سرزمینی که این نسخه در آن رخ می دهد) کشیده شده. در ادامه متوجه شباهت های مختلف به شخصیت هایی که از قبل در این سری بازی ها دیده اید می شوید و این شباهت تنها در شخصیت ها نیست بلکه در آیتم های مختلف بازی نیز دیده می شود که هم نکته ای منفی و هم مثبت است. منفی بخاطر اینکه شاید به نظر این امر تنبلی سازندگان را نشان دهد. مثبت از این لحاظ که این شباهت ها به نوعی این سری بازی ها را با هم پیوند می زند و در حالی که می توان برای یک شخصیت سرگذشتی تازه برای یک داستان نوشت اما برای یک شی خاطراتی که بازیکن بازی شما با آن ها خواهد داشت بهترین داستان است و این خاطرات هستند که در ذهن باقی می مانند نه چند خط متنی که در بخش توضیحات مربوط به اشیا برای هرکدام نوشته شده. البته این بدین معنا نیست که همه آیتم های قدیمی لزوما قدرت سابق را دارند.

برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید ! برای عضویت اینجا کلیک کنید
در حالی که استخوان بندی اصلی این سری بازی ها در این نسخه تغییر خاصی نیافته اما همانطور که گفته شد سازندگان دست به تغییرات و بهبود های مختلف زده اند. اولین تغییری که متوجه آن می شوید عدم وجود کلاس Pyromancer است البته شما هنوز امکان استفاده از Pyromancy (جادو های آتشین) هستید. شاید بهترین بهبود بازی اضافه شدن آیتمی با نام Bonfire Ascetic باشد. شما به وسیله این شی می توانید سطح دشواری مناطق را بالا ببرید همانند زمانی که به پایان بازی می رسید و با شروع مجدد سطح دشواری بازی به طور خودکار بالا می رود اما به کمک این شی شما می توانید این تغییر سطح را تنها برای یک منطقه خاص انجام دهید و بدین وسیله همه دشمنان و آیتم های موجود در منطقه دوباره ظاهر می شوند و شما حتی با اینکار آیتم های جدید هم دریافت می کنید. بدین ترتیب این شی استفاده های مختلفی برای شما در ادامه خواهد داشت که تنها به شکار آیتم و روح محدود نمی شود بلکه مثلا اگر ماموریت فرعی ای برای شخصیتی را جا انداخته اید و باید با دشمنی خاص به همراه آن شخصیت به نبرد می پرداختید می توانید آن دشمن خاص را دوباره با این آیتم احضار کنید (اما با سطح دشواری بالاتر) یا به طور مثال می توانید به شکار جادوی Soul Geyser به کمک این آیتم بپردازید (البته این جادو به همین خاطر در آپدیت بازی ضعیف شده).هوش مصنوعی بازی در حدی قابل قبول است اما هوش مصنوعی شخصیت های کمکی چندان جالب نیست پس بهتر است بر روی اطرافیان برای کمک حساب کنید تا شخصیت های خود بازی مگر اینکه برای انجام ماموریت های فرعیشان مجبور به استفاده از آن ها باشید.

موسیقی بازی مثل اکثر بازی های ژاپنی فوق العاده هست و نبردهای بازی با موسیقی های محشری که ارائه شده اند به یادماندنی اند. همچنین صداگذاری شخصیت ها نیز به خوبی انجام شده. گرافیک بازی چندان بهبودی نیافته و در حالی که محیط های بازی بسیار زیبا طراحی شده اند به علت عدم وجود گرافیک قوی نهایت استفاده از آن ها برده نشده. نسخه PC این بار نسبت به قبل بسیار بهتر هست به خصوص بر روی بهبود کارایی ماوس در بازی کار شده است . البته هنوز در نسخه PC دکمه ها از کنسول به PC ترجمه نشده اند و مشکلات مختلفی دیده می شود اما برای ژاپنی ها که مدت ها بود با PC قهر بودند انتظارات چندان بالا نیست و همین که این چند ساله قدم هایی در زمینه عرضه بازی های ژاپنی بر روی PC برداشته شده جای امید دارد. اما در نهایت اگر PC باز باشید با مشکل حل نشدنی ای مواجه نمی شوید.Mod ها هم همیشه در دسترس شما برای کمک هستند. این بازی یکی از بهترین بازی های نقش آفرینی برای آن دسته ای است که هوادار بازی های دشوارند و صبر برای یادگیری مکانیک های مختلف را دارند گرچه عدم تمرکز بر روی داستان با این که بازی مثل قبل پر از جزئیات داستانی است مثل همیشه می تواند باعث شود برخی تمایل کمتری به آن نشان دهند.



این بازی دارای سه DLC هست:

نقد و بررسی Dark Souls II: Crown of The Sunken King

امتیاز: 8.5/10

قسمت اول سری DLC های Dark Souls 2 که The Lost Crowns نام دارند با نام Crown of the Sunken King عرضه شد. این DLC شما را به سفری تازه برای کسب تاج King Vanderick می فرستد و برای دسترسی به منطقه جدید باید به Black Gulch برگردید. وقتی که اسم قسمت بندی می آید مسلما انتظار می رود که قسمت ها چندان طولانی نباشد که همین گونه هم هست. این روزها تنها بهانه مورد قبول برای قسمت بندی یک بازی یا DLC مساله کمبود بودجه هست که بعید از شرکت سازنده و ناشر بازی با این مشکل مواجه باشند. از طرفی اگر درست به یاد داشته باشم قرار بود این بازی DLC ای نداشته باشد اما بگذریم…نسبتا محتویاتی که شما از این DLC دریافت می کنید کم نیست و با توجه به سختی بازی نسبت به اکثر بازی ها انجام آن وقت نسبتا بیشتری می گیرد و در نتیجه به نظر DLC خیلی بزرگتر از آنچه هست به نظر برسد. فعلا از نظر داستانی چندان این DLC چنگی به دل نمی زند بر خلاف DLC مربوط به Artorias و داستان تراژیک وی که برای Dark Souls عرضه شده بود. فقط به یاد داشته باشید که بعد از به دست آوردن تاج به Undead Crypt روید تا وارد خاطرات Vanderick شوید. از آنجایی که این بخش مختص Vanderick بود بهتر بود دیالوگ های وی را در میان این قسمت جای می دادند نه اینکه همه ی دیالوگ ها به صورت رگباری در انتها ارائه شوند. مثل همیشه فضاسازی به خوبی انجام شده و محیط های بسیار زیبا, با دقت و جزئیات بسیار خوب طراحی شده اند و شما را جذب خود می کنند. دشمنان و آیتم های مختلفی در این قسمت هم اضافه شده اند. مثلا اگر مجسمه های سم پاش را یادتان باشد (یادتان هم نباشد در Black Gulch دوباره می بینیدشون) حال این مجسمه ها به صورت متحرک در این DLC ظاهر شده اند یا مثلا سلاح های جدید یا جادو های جدید. متاسفانه Boss های مهم بازی چندان خاص نیستند و طراحی خاصی ندارند. Elana که شبیه به Nashandra هست (لابد ارتباطی بیشنشون هست) و Boss آخر هم یک اژدها هست…در حالی که این دفعه اولی نیست که در سری بازی های Dark Souls با اژدها مواجه می شویم به همین دلیل ترجیح می دادم که یک Boss خاص تر برای انتهای بخش لحاظ می شد از آنجایی که ژاپنی ها استعداد خاصی در طراحی های عجیب دارند. اما برای رعایت انصاف این هم باید گفت که شاید این Boss ها طراحی های خاصی نداشتند اما محیط اطرافشان و فضاسازی بسیار قوی و زیباست. (یک Boss دیگر هم جز این ها هست که چیز خاصی نیست. در حقیقت سه تان که یکی محسوب می شن) یکی از بخش های خوب کار این هست که شما می توانید حتی بازیکن هایی که DLC را ندارند هم به بازی خود دعوت کنید.

برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید ! برای عضویت اینجا کلیک کنید
هنوز دو بخش دیگر از سری DLC های The Lost Crown مانده و شاید باید بخش های دیگر دیده شوند تا بتوان کامل در مورد این قسمت قضاوت درست کرد اما فعلا این قسمت با اینکه با معرفی دشمنان جدید و فضاهای زیبا شما را برای مدتی بیشتر سرگرم می کند می توانست بیش از این ها باشد همانند آنچه در داستان Artorias دیده شد و بهتر می بود که طراحی دشمنان کمی پیچیده تر و خلاقانه تر می بود ولی در نهایت باز هم این DLC سرگرم کننده هست و به علاقه مندان توصیه می شود.


نقد و بررسی Dark Souls II: The Crown of the old Iron King

امتیاز: 8.0/10

دومین DLC از سری DLC های تاج های گمشده بر روی شاه آهنی تمرکز دارد. اگر نسخه دوم را انجام داده باشید با خود شاه آهنی نبرد داشته اید (یا با جسم تسخیر شده اش چون به نظر میاد بعد از مرگ تسخیر شده). در این DLC شما به نبرد با یارانش می پردازید و وقتتان را در برج های بلند می گذرانید. متاسفانه در این DLC چندان بر روی فضاسازی کار نشده و محیط های بازی چندان جالب نیستند. بعد از این که خود را به محل DLC جدید رساندید (در Iron Keep بعد از Primal Bonfire) در همان ابتدا شما با منظره ای زیبا در ارتفاعات رو به رو می شوید اما بخش اعظم بازی در برج های تیره و تاریک و بی روح اطراف سپری می شود. در حالی که DLC اول کاملا بر محیط های تنگ و تاریک تمرکز داشت این DLC شما را به ارتفاعات برده اما متاسفانه از این فرصت برای فضاسازی استفاده نشده و می توانستند سازندگان محیطی شبیه به Dragon Aerie (یکی از بخش های بازی اصلی که سرزمین اژدها ها است و در ارتفاعات قرار دارد) را به بازیکن ارائه کنند اما این فرصت را از دست دادند.. در عوض تمرکز در این DLC بر روی دشمنان شما بوده. با اینکه باز هم طرح های تکراری در بین دشمنان پیدا می شود. اگر بازی اصلی را انجام داده با یکی از دشمنان بزرگ بازی با نام Smelter Demon مواجه شده اید. این بار دشمنی مشابه با کمی تغییرات در این DLC حضور دارد که مثالی از تنبلی سازندگان در ارائه دشمنان جدید است. نمونه دیگر دشمنی دیگر است که شبیه به Shiva of the East از نسخه اول هست که البته به نوعی این طراحی از قصد هم هست تا هواداران قدیمی به یاد خاطرات گذشته بیافتند یا اینکه شاید این شباهت ارتباط این شخصیت با آن شخصیت را نشان می دهد اما سایر دشمنان جالبی خاص خود را دارند و نبرد با برخی از آن ها می تواند سخت باشد. این دشمنان گاهی اوقات توسط بت هایی مورد حمایت قرار می گیرند که کار شما را سخت می کند و باید ابتدا این بت ها را خنثی کنید که خود این بت ها که Ashen Idols نام دارند تکه ای از روح یک شخصیت را در اختیار دارند (با جمع کردن ۱۲ تکه روح کامل را بدست می آورید)

برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید ! برای عضویت اینجا کلیک کنید

محیط های بازی در این سری بیشتر شامل برج های بلندیست که با زنجیر به یکدیگر متصلند و درون یکی از برج های بلند چندین "آسانسور" وجود دارد که نیاز به فعال شدن دارند تا به بالا و پایین برج سفر کنید. در پایین برج همچنین با یک گذرگاه آهنی مواجه می شوید و همچنین می توانید به خاطرات شاه آهنی هم سفری داشته باشید و با یکی از یارانش مبارزه کنید. پیچیدگی این محیط جدید نسبتا زیاد نیست و مسیرهای زیادی در سر راه شما وجود ندارد. شاید بزرگترین مشکل این DLC همانند قبلی این باشد که بعد از رسیدن به پایان کار احساس پوچی می کنید از آنجایی که بازی به تلاش پاداش خاصی حداقل در این نسخه نمی دهد و شاید در DLC بعدی که آخرین DLC است این مشکل وجود نداشته باشد.


نقد و بررسی Dark Souls II: Crown of the Ivory King

امتیاز: 8.5/10

می توان محیط سرد و سفید پوش سومین DLC بازی Dark Souls 2 را محیطی مناسب برای شروع آخرین DLC این نسخه دانست. Crown of the Ivory King سومین DLC از سری های The Lost Crown هست. برای شروع این DLC همانطور که می توان از تم سرد آن حدس زد باید به Shrine of Winters از طریق Shaded Woods بروید تا بتوانید به سرزمین یخی Eleum Loyce وارد شوید. در همان ابتدا با منظره ای زیبا در Eleum Loyce رو به رو می شوید و طوفان و باد زمستانی که حتی شما را سفید پوش می کند نوید از آشفتگی در این سرزمین را می دهد و صدای زنی که با نزدیک شدن به درب ورودی به گوش می رسد سعی در ترد شما از این آشفتگی دارد. شما چندین بار این صدا را خواهید شنید تا بالاخره با صاحب صدا رو به رو و با سرنوشت این سرزمین یخی آشنا شوید و در این DLC سعی شده داستان مستقیما از طریق او به بازیکن ارائه شود. این صاحب صدا Alsannaنام دارد و شخصیت مهم این DLC است و در ادامه با ارتباط وی با این سرزمین و فرمانروای سوخته ی آن آشنا می شوید و در نهایت به جنگ با فرمانروا می روید. این فرمانروا شوالیه هایی وفادار به خود داشته که حال به دنبال فردی جدید برای پیروی می گردند و شما می توانید این فرد جدید باشید. بدین ترتیب می توانید به یافتن این شوالیه ها در بازی بپردازید تا در نبرد نهایی شما را یاری کنند. با ورود به منطقه مربوط به نبرد نهایی با محیطی در تضاد با دنیای یخی Eleum Loyce مواجه می شوید و همچنین با دشمنانی مبارزه می کنید که برخی از آن ها روح های خاصی با نام Loyce Souls را به همراه دارند. جمع آوری این روح ها به شما کمک می کند تا به Alsanna نزدیک تر شوید از آنجایی که مسیر رسیدن به وی با یخ پوشیده شده و به مرور با تحویل این روح ها به وی این مسیر یخی باز می شود. جمع آوری این روح ها وابسته به شانس شما دارد و به همین دلیل وقت زیادی را صرف جمع آوری آن ها خواهید کرد که به نوعی سرگرمی محسوب می شود اما حقیقت امر این است که تنها برای طولانی تر شدن بازی از این طرفند استفاده شده. در نهایت با شکست آخرین Boss اگر تمامی تاج ها (به همراه تاج Venderick را دارید می توانید وارد خاطره Venderick در Undead Crypt شده و آخرین جایزه خود را به همراه یک Cut-Scene کوتاه دریافت کنید و حداقل برخلاف DLC های قبل بعد از اتمام این بخش از بازی احساس پوچی نمی کنید.


برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید ! برای عضویت اینجا کلیک کنید

باز هم متاسفانه حس تکرار در طراحی در این DLC هم حس می شود و دشمنان با این که تعدادشان کم نیست اما تنوعشان شاید کم باشد اما جالبی کار اینجاست که طراحی آن ها به همراه محیط به واقعیت بیشتر نزدیک است و همین شاید شما را بیشتر به این DLC علاقه مند سازد نبرد های اصلی بازی بیشتر بر روی حل معما قبل از شروع نبرد تاکید دارند تا بر روی یادگیری نبرد با آزمون و خطا. محیط های DLC فضای زیادی برای گشت و گذار ندارند و خطی هستند اما زیرکانه به هم متصل شده اند و طراحی آن ها نیز بسیار خوب انجام شده است.

همه این تفاسیر نوید یک پایان سزاوارنه را می دهند اما با اینکه برخلاف بخش های قبلی احساس پوچی نمی کنید اما چندان احساس رضایتی هم نخواهید داشت. بدین دلیل که باز هم جز چندین آیتم و فرصت برای رقابت توضیح قانع کننده ای برای وجود این DLC ها به شما ارائه نشد. گرچه وجود Cut-Scene کوتاه در صورتی که همه تاج ها را با خود به نزد Venderick در خاطره اش ببرید به نوعی این حس را کمتر کرده اما در کل شاید این حس پوچی حسی باشد که سازندگان از قصد به دنبالش بودند زیرا با تم این بازی ها هم همخوانی دارد! (از ژاپنی ها هیچ چیزی بعید نیست). همچنین شاید سازندگان قصد داشته اند تا با این کار لطمه ای به پایان اصلی داستان اصلی وارد نشود. از مشکلات دیگر می توان به وجود باگ های عجیب مثل مشکل سیو در نسخه 360 بازی اشاره کرد اما در نهایت بازی با تمام مشکلاتش هنوز هم لذت بخش است و برای هواداران ارزش امتحان را دارد.