چه مادربوردی برای بازیخورها بهتر است

[alksdj]

مادربوردها هنوز نقشی حیاتی در رایانه ها بر عهده دارند. آنها رابط کاربری فضای ذخیره داده و کنترل کننده های یو.اس.بی را در اختیار می گذارند و علاوه بر طراحی و جنس قطعات، عواملی چون کیفیت بایوس و کارایی های فوق العاده دیگر آنها کیفیت شان را تعیین می کنند. هنگامی که صحبت از آخرین فناوری های اینتل در زمینه رایانه های دسکتاپ به میان می آید، بی اختیار همه توجه ها متوجه قطعات تشکیل دهنده پلتفرم آن می شود.
پردازنده ها
امسال پردازنده های سری هزول اینتل چندان چنگی به دل نمی زنند و در برابر نسل قبلی خود سری آیوی بریج از نظر سرعت سیکل ساعت و اورکلاک (ارتقا از طریق دستکاری تنظیمات) حرف چندانی برای گفتن ندارند. گرافیک سطح بالای آیریس (Iris ۵۳۰۰) هزول با ۱۲۸ مگابایت حافظه eDRAM در لپ تاپ ها و حتی در تبلت ها نیز غوغا می کند.
رابط کاربری ذخیره داده
شاید پردازنده های هزول چندان خاص نباشند، اما پای مادربوردهای سوکت LGA۱۱۵۰ و چیپ ست های سری ۸ را به میدان باز کرده اند. آنچه این مادربوردها را مهم می سازد، تراشه (چیپ) هاب کنترل کننده پلتفرم یا PCH آنهاست. حالا تراشه پل شمالی مادربورد با خود پردازنده یکی شده است. حرف جدید چیپ ست سری ۸ اینتل در مادربوردهای سری Z۸۷ (جایگزین سری Z۷۷ نسل قبلی مادربوردها (شامل شش عدد درگاه اتصال یو.اس.بی ۳.۰ و امکان افزودن تا ۱۴ درگاه یو.اس.بی ۲.۰ است. درگاه های اتصال ساتای با سرعت ۶ گیگابایت بر ثانیه (SATA ۶Gbps) برای فضای ذخیره داده (storage) به شکل قابل ملاحظه ای در کاهش گلوگاه های خروجی ذخیره داده موثرند.
این روزها با این که سرعت نقل و انتقال داده فضا های ذخیره وضع جامد جدید از سرعت ساتای ۶Gbps پیشی گرفته است، اما هنوز درایو های مجهز به رابط کاربری پایانه های اتصال پی.سی.آی اکسپرس (PCI express) چندان متداول نیستند. با همه اینها مادربوردهای مخصوص بازی باید همه این قابلیت ها را داشته و همیشه از زمان خود جلوتر باشند.
شما به جای این که دیسک ذخیره داده مدرن وضع جامد پی.سی.آی را بخرید و منتظر باشید تا مادربوردی برای آن بیاید، به پلتفرمی نیاز دارید که برای پشتیبانی از جدیدترین وسایل جانبی آماده باشد. این واقعا مسخره است که ما باید یکی دو سال دیگر انتظار بکشیم تا مادربوردی با پشتیبانی محلی بیشتر از سرعت ساتا ۶Gbps به بازار بیاید. با نگاه به فناوری فضای ذخیره برق آسای (Intel RapidStorage) اینتل با قابلیت راید فعال شده TRIM، وقتی که مادربوردی را می خرید، باید کلا سرعت درگا ه های اتصال و کارایی های آن از نظر ساتا را مورد توجه قرار دهید.
موضوع مطرح دیگر درباره درگا ه های محلی اتصال یو.اس.بی و ساتا ۶Gbps ، رابط کاربری کم جان DMI ۲.۰ است که تراشه PCH را به پردازنده هزول متصل می کند. عملکرد این رابط کاربری درست مشابه دو رابط کاربری DMI ۲.۰ در دو پلتفرم اصلی پیشین اینتل (که حداکثر سرعت آنها را به ۲۰Gbps می رساند) است. هر یو.اس.بی ۳.۰ تکی سرعتی برابر با ۵ گیگابایت بر ثانیه دارد و شش عدد از اینها به همراه شش عدد پایانه اتصال ساتای ۶ گیگابایت بر ثانیه ای و هر سخت افزار غیرگرافیکی که از طریق درگاه پی.سی.ای اکسپرس متصل شده باشد، در هر لحظه باید مجموعا این ۲۰ گیگابایت بر ثانیه را بین خود تقسیم کنند که واقعا با توجه به پیشرفت سرعت بعضی از سخت افزارهای امروزی مانند درایوهای SSD، واقعا عقب مانده به نظر می آید.
گرافیک
در مورد گرافیک تعبیه شده در پردازنده رایانه های دسکتاپ قضیه کاملا فرق دارد. همه کاربران و از جمله بازیخورها هنوز طالب واحدهای پردازشگر گرافیکی مستقل و اختصاصی هستند. این موضوع دوباره اهمیت مادربوردها را مطرح می کند. وقتی گذرگاه های مربوط به پی.سی.آی اکسپرس در واقع درون پردازنده قرار دارند، این چیپ ست مادربورد است که روی آنها اثر می گذارد. درباره مادربوردهای Z۸۷، شما از امکانات زیادی برخوردارید. در اینجا پیکربندی مادربوردها ۱۶ گذرگاه به جای یک پایانه پی.سی.آی اکسپرس با سرعت ۱۶X برای یک GPU تکی یا دو عدد پی.سی.آی اکسپرس ۸X برای پیکربندی دوبل GPU در اختیار شما می گذارد.
از سوی دیگر مادربورد Z۸۷ به دلیل بهره بردن از پایانه اتصال PCI Express ۳.۰ پهنای باند هر گذرگاه را به دو برابر می رساند. بنابر این در پیکربندی دو کارت گرافیک روی بورد Z۸۷ هر یک ازکارت های گرافیک به پهنای باندی برابر با آنچه ترتیب کامل ۱۶ گذرگاه دوبل پی.سی.آی اکسپرس ۰/۲ فراهم می کند، دسترسی دارد.
مقایسه مادربوردها از نظر تراشه و چیپ ست
اینجاست که پای صدای اچ.دی اینتل (Intel HD audio) و درگاه شبکه (ایترنت) گیگابایتی، هشت گذرگاه ذخیره پی.سی.آی اکسپرس برای لوازم جانبی و همین طور مشابه آن برای رابط های کاربری دیجیتال صفحه نمایش به میان می آید. در حقیقت همه اینها به داخل خود پردازنده هزول جمع شده و روی دای (قطعه کوچک سیلیکونی تشکیل دهنده پردازنده) قرار گرفته اند. درخصوص مادربورهای Z۸۷ درست مثل Z۷۷ تنها تراشه های سری ۸ هستند که در کنار پردازنده های سری K کاملا دسترسی به قابلیت های اورکلاک را برای شما میسر می کنند. بنابراین Z۸۷ تنها مادربوردی است که همه بازیخورها به سوی آن خیز برمی دارند.
در مورد مادربوردهای دیگر با چیپ ست سری ۸، نگارش های B و Q این مادربورد برای سیستم های اداری مخصوص دفاتر کار هستند. این مادربوردهای H۸۱ و H۸۷ شاید بتوانند علامتی روی صفحه رادار ذهن کاربران طالب مادربوردهای مخصوص کارهای روزمره ایجاد کنند. در اینجا مادربوردهای سطح متوسط را بررسی می کنیم. هر دو مدل ذکر شده از پشتیبانی چند گرافیکی (multi GPU) بی بهره اند، به این معنی که شما تنها می توانید از یک کارت گرافیک مستقل روی آنها استفاده کنید. در عین حال H۸۱ در مقایسه با Z۸۷ که قابلیت به کار بردن سه عدد صفحه نمایش را با استفاده از گرافیک تعبیه شده پردازنده دارد، می تواند فقط دو صفحه نمایش را برپایه توانایی های گرافیکی پردازنده راه اندازی کند.
برخلاف تبلیغات غیرواقع شرکت های ایسوس و ام.اس.آی که توانایی اورکلاک کردن را فقط مختص مادربوردهای Z۸۷ می دانند، هر دو مادربورد H۸۱ و H۸۷ از این توانایی برخوردارند. با این حال بیم آن می رود که در آینده اینتل این قابلیت را از کار بیندازد. فناوری سرعت برق آسای ذخیره داده اینتل با مورد پشتیبانی قرار دادن راید کامل می شود که در بوردهای H۸۱ قابل دسترس نیست. همین موضوع در ارتباط با فناوری پاسخگویی هوشمند بوت شدن سریع اینتل نیز صادق است و بورد H۸۱، یو.اس.بی ۰/۳ و ساتای ۶ گیگابایت بر ثانیه را برای هر یک فقط به دو پورت اتصال محدود می کند. شاید این بورد برای رایانه های ارزان مناسب باشد، اما کم و کاستی هایش موجب می شود به طور کل از چشم بازی خورها بیفتد.
در مورد H۸۷، اگر علاقه وافری به اورکلاک کردن نداشته باشید، چیز زیادی از دست نخواهید داد. البته همین مساله در مورد قابلیت چند گرافیکی نیز صادق است. اما نکته مهم این است که اگر در آینده پشیمان شده و نظر خود را عوض کنید، دیگر هیچ راه برگشتی وجود ندارد. پس اگر احتمال می دهید که نظرتان در آینده در مورد اورکلاک کردن و استفاده از چند کارت گرافیک عوض شود، بهتر است همان اول جلوی ضرر را گرفته و از همین حالا مادربورد Z۸۷ را انتخاب کنید.
مادربوردهای ای.ام.دی
شرکت ای.ام.دی تاکنون تراشه خاصی را عرضه نکرده است. چیپ ست های فعلی سری ۹ ای.ام.دی SB۹۵۰ تفاوت زیادی با چیپ ست های سری های پیشین آن SB۸۵۰ و SB۷۵۰ ندارد. هیچ کدامشان از یو.اس.بی ۳.۰ را به طور محلی پشتیبانی نمی کند و همین ویژگی باعث شده تا ای.ام.دی همه امید خود را به واحدهای شتاب دهنده گرافیکی (APU) ببندد.
این شرکت چند سال اخیر خیلی در مورد چیپ ست های سری ۱۰۰۰ خود از جمله ۱۰۹۰FX مانور داده که هیچ کدام از آنها هنوز به بازار عرضه نشده اند. واقعیت تلخ این است که برخی نقشه های ای.ام.دی با گذشت زمان دارند بتدریج نقش بر آب می شوند. برای مثال غول پردازنده های دسکتاپ این شرکت استیم رولر (Steamroller) از مادربوردهای خانواده سوکت FM که مخصوص واحدهای شتاب دهنده گرافیکی ای.ام.دی بود، سر در آورد. از سوی دیگر، یک سری پردازنده های منسوب به استیم رولر هرگز موفق نشدند تا به داخل کیس دسکتاپ ها راه یابند. نکته مهم دیگر این که در طول زمان قابلیت هایی حیاتی نظیر پشتیبانی از پی.سی.آی اکسپرس ۳.۰ از سوی این شرکت کم اهمیت قلمداد می شوند.
اما حداقل استفاده از پردازنده های ای.ام.دی که پردازنده و گرافیک با هم یکی هستند، این مزیت را دارد که نگرانی شما را از بابت پهنای باندی که گرافیک های مستقل فراهم می کنند، رفع سازد. فعلا سیاست ای.ام.دی این است که چیپ ست مادربورد را به نفع سیستم روی یک تراشه (system on a chip) معماری افسانه ای HSA کنار بگذارد که این می تواند به معنای پایان عمر مادربوردهای ای.ام.دی باشد.

منبع : www.aftabir.com