گفتگو با لاله صدیق

**Omid Sub** · 27-02-07 23:22

چهره به چهره با لاله صديق؛ راننده‌ترين زن ايران:
او در مسابقات سرعت در پيست آزادي تنها زني بود كه در كلاس 1600 شركت كرد و اول شد

پیچ اول
از بچگي دوست داشتم كارهاي بزرگ‌ترها را انجام بدهم. از 13 سالگي رانندگي را ياد گرفتم. پدرم رانندگي را يادم داد، حالا از دستم عذاب مي‌كشد. سر نترسي داشتم. خيلي زود ياد گرفتم. خيلي هيجان داشتم. همه چيز را هم امتحان مي‌كردم. دور زدن در سرعت، دستي كشيدن و... تا اين كه پايم به رالي باز شد. در دانشگاه يكي از بچه‌ها از رالي گفت. من اصلا نمي‌دانستم رالي چي هست و چه‌طوري برگزار مي‌شود. پي‌گير شدم و ثبت نام كردم. رالي سه روزه تهران- همدان- اصفهان بود.
برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید ! برای عضویت اینجا کلیک کنید
با يك خانم نقشه‌خوان در مسابقه شركت كردم. تجربه خيلي خوبي بود. تا آن زمان كوير را نديده بودم. چه برسد به اين كه در كوير رانندگي كنم. در آن مسابقه مقامي نياورديم، ولي به خاطر اين كه تنها راننده خانم اين مسابقات بودم، از من تقدير كردند و يك كاپ يادگاري هم جايزه دادند.

پیچ دوم
از تصادف جاده‌‌اي خيلي مي‌ترسم. من كه از خودم مطمئن هستم، ولي نمي‌دانم طرف مقابل در چه سطحي است. ممكن است در يك پيچي من با سرعت بپيچم، ولي او نتواند ماشين را جمع كند و فاجعه‌اي به وجود آيد. در رانندگي هميشه وجدانم حاضر است. دلم نمي‌خواهد به خاطر تفريح و سرگرمي من، كسي تصادف كند و آسيب ببيند. خوشبختانه تا حالا كه وجدانم ناراحت نيست، از اين به بعد هم نمي‌شود.
پيش آمده كه كسي مرابشناسد و براي رو كم‌كني، جلوي ماشينم بپيچد، ولي من هميشه كوتاه مي‌آيم. در يك تصادف خياباني، فقط دو تا ماشين كه به هم برخورد مي‌كنند، آسيب نمي‌‌بينند. ممكن است چند تصادف ديگر هم بشود، به همين دليل هميشه كوتاه مي‌آيم. سرعتم را كم مي‌كنم تا فكر كند ترسيده‌ام. اين جوري خيلي بهتر است.

پیچ سوم
من عاشق سرعتم. رالي‌هاي ايران ديگر ارضي‌ام نمي‌كند. عاشق پيست‌هاي فرمول هستم، اين كه گاز بدهم و جلو بروم. وقتي باخبر شدم بحرين مسابقه فرمول برگزار مي‌كند، هر كاري كردم تا به آرزويم برسم. البته اولين بار فقط براي آشنايي با شرايط، پيست و برآورد هزينه‌ها رفتم. خيلي هم مرا جدي نمي‌گرفتند. مثل روزهاي اولي كه در رالي شركت مي‌كردم. بيشتر مردها مي‌گفتند تو را چه به رالي، آن هم رالي بيابان و كوير. وقتي ديدند از همه آن‌ها زودتر به خط پايان رسيدم، زبان شان بند آمد و ديگر هيچ حرفي نزدند. در بحرين هم همين مشكل را داشتم، ولي وقتي در تمرينات از همه جلو زدم، تشويقم كردند كه در مسابقات شركت كنم.

پیچ چهارم
در هفت دوره مسابقات فرمول سه شركت كرده‌ام و در شش دوره آن روي سكو بوده‌ام، يا دوم مي‌شدم يا سوم. البته اگر تمريناتم بيشتر بود و با پيست آشنا بودم، مي‌توانستم روي سكوي اولي هم بايستم. پيست اتومبيل‌راني بحرين، پيچيده‌ترين پيست است. بايد از روي تپه مارپيچ رد شوي. قلق پيست دستم نيامده بود. من پيست آزادي را مثل كف دستم مي‌شناسم. مي‌دانم كجا بايد ترمز كنم، كجا بپيچم و كجا با چه سرعتي بروم، با اين وجود خيلي راضي‌ام. مسوولان مسابقه‌ها هم خيلي راضي بودند، به عنوان تنها خانمي كه در اين مسابقات شركت كرده، از من تقدير كردند. يك كاپ كريستال هم جداي كاپ‌هاي مقام‌هايم، به من اهدا كردند.

پیچ پنجم
تا حالاچند بار دنده‌ام شكسته، ولي بدترين تصادف، سه ماهي خانه‌نشين‌ام كرد. گردنم به بدترين شكل ممكن شكست، تا يك ماه مشكوك به قطع نخاع بودم و انگشتان دست و پايم را نمي‌توانستم تكان بدهم. سه ماه تمام روي تخت بودم، فقط چشمانم تكان مي‌خورد. كمرم هم، به خاطر اين كه روي آسفالت پيست كشيده شده بود، زخم شد. وضعيت خيلي بدي داشتم، به خاطر همين هم هست كه مادرم هميشه با كارهاي من مخالف است. ولي من خيلي پوست كلفت هستم. گفتم كه من سر نترس دارم.

پیچ ششم
فعلا هم خيال خداحافظي ندارم. مسابقه در ايران كه اصلا راضي‌ام نمي‌كند. تازگي‌ها يك دعوت‌نامه از فرانسه به دستم رسيده، كه براي شركت در رالي فرانسه، به مراكش دعوت شده‌ام. اين رالي 10 روز تا دو هفته طول مي‌كشد. آن‌جا ديگر رالي واقعي است، حالا مرد مي‌خواهم كه در اين مسابقات شركت كند و مقام بياورد. مسابقه بزرگي است. از اوايل فروردين ماه برگزار مي‌شود. همه هزينه‌ها هم با خودشان است؛ ماشين و تيم فني. نقشه‌خوان فرانسوي هم دارم. خانمي است كه تا حالا دو دوره در اين رالي شركت كرده و با تجربه است. مسابقه محشري است. همه چيز حرفه‌اي و سطح اول جهان است. 70 شبكه تلويزيوني اين مسابقات را به صورت زنده، پخش مي‌كنند. آرزويم شركت در اين رالي است.
منیع: phalls.com