Pair Gain; بن‌بست اینترنت پرسرعت در ایران

[Trance]

اکنون بدون اين که مديران مخابراتي وقوف داشته باشند به چه ميزان و با چه توزيعي، از Pair Gain در شبکه دسترسي استفاده شده است، مي‌خواهند گام‌هاي بزرگي را در راستاي خدمات‌رساني پيشرفته به مشترکان خود بردارند.




Pair Gain; بن‌بست اینترنت پرسرعت در ايران
عباس پورخصاليان
در هر کسب‌وکاري، کار مديران تصميم‌گيري است اما در اغلب مديريت‌هاي ما، مشاهده مي‌شود که تصميم‌گيري، موضوعيتي ندارد زيرا هيچ آلترناتيوي در کنار موضوع مطرح شده براي تصميم‌گيري وجود خارجي ندارد و تصميم‌گيري به نفي يا ايجاب آن تک موضوع مطروحه، خلاصه مي‌شود! اکثر مديران نيز بر غلط بودن اين نوع تصميم‌گيري‌ها (ميان رد يا قبول تنها يک گزينه) معترف اند اما براي شان تصميم غلط گرفتن، بهتر از هيچ تصميمي نگرفتن است. آري به قول حافظ:
طاعت ار دست نيايد گنهي بايد کرد
در دل دوست به هر حيله، رهي بايد کرد!

ده – پانزده سال پيش، تصميم‌گيري براي استفاده کلان از Pair Gain، بدون هيچ آلترناتيو و جايگزيني، گشايشي براي مديران مخابرات به وجود آورد ولي اکنون معلوم شده است که:
• يا بايد سامانه‌ها و متمرکزکننده‌هاي Pair Gain را جمع‌آوري کنند تا راه براي توسعه DSL باز شود که به سهم خود، هزينه بر، کاربر و زمان‌بر است!
• و يا بايد سرمايه‌گذاري‌هاي چندين ميليون دلاري روي ورود و توسعه DSL را به فراموشي بسپارند!
اما اين آغاز ماجرا است!

1- Pair Gain چيست؟
در شبکه‌هاي تلفن ثابت و در بخش دسترسي يعني شبکه‌اي که يک سر آن اماکن مشترکان و سر ديگر آن، مرکز تلفن است، ازPair Gain روشي براي «تافتگري» يا مالتي پلکــــينگ به منظور انتقال چند گانه سيگنال صوتي، روي يک «زوج سيم مسي تابيده به هم» است به طوري که به توان يک خط مشترک را به چندين اشتراک تلفن، متصل کرد بدون آن که مزاحمتي براي يکديگر ايجاد کنند. به عبارت ديگر به جاي تخصيص هر زوج سيم مسي به يک اشتراک تلفني، همان اتصال سيمي موجود را طوري چند برابر استفاده کرد که ديگران يا پايانه‌هاي ديگر نيز بتوانند سهمي از آن داشته باشند. منظور و هدف از به کارگيري Pair Gain ، به واقع، حل موقت و سريع يک مشکل بزرگ سرويس دهي به متقاضيان جديد است و آن نيز کمبود يا نبود خط دسترسي است.

پس يا بايد به تقاضاهاي جديدي که با اين فقدان روبرو مي شوند جواب منفي داد و يا اين که بايد شبکه دسترسي را توسعه داد که کاري سنگين، هزينه بر و زمان بر است زيرا توسعه فيزيکي شبکه دسترسي نيازمند توسعه اتاق کابل، قاب‌هاي انشعاب، حوضچه اصلي و حوضچه‌هاي فرعي، "کافو"ها يا کابين‌هاي توزيع خطوط مشترکان و کابل کشي خاکي و هوايي، تقويت پست‌ها و مجاري زيرزميني است. اما Pair Gain ظرفيت شبکه موجود دسترسي را بدون اين همه کار دست‌وپاگير و پرهزينه، افزايش و کسري از هزينه‌هاي توسعه را به خود اختصاص مي‌دهد.

سامانه Pair Gain نوعي PCM (مدوله‌سازي کد پالس) است متشکل از متمرکز کننده يا چند برابرکننده که سيگنال‌هاي مجزا را در يک سيگنال تجميعي واحد، يکپارچه و ترکيب مي‌کند و هر يک از سيگنال‌هاي مجزا را به هنگام تحويل به اشتراک مربوطه، از يکديگر جداسازي مي‌کند. براي مثال اگر يک مشترک که داراي خط تلفن در حال کار است نياز به يک دور نگار (يا فکس) با شماره‌اي مستقل داشته باشد اما مرکز تلفن نتواند زوج سيم مسي جديدي براي متقاضي بکشد، از يک Pair Gain که دو اتصال مشترک را يکي مي‌کند مي‌توان استفاده کرد.

استفاده از Pair Gain خيلي زود يعني حدود چهل – پنجاه سال پيش در اروپا شروع شد و تلقي مديريت‌هاي مخابراتي از آن، کاربري موقت به عنوان مسکن و تسکين دهنده لحظه‌اي بود و نه راه‌حل نهايي و شفا بخش! اما وقتي که 10-15 سال پيش اين فناوري به صورتي خود کفا در کشور عرضه شد، مديران وقت شرکت‌هاي مخابرات، ساده‌انگارانه، در آن منجي خود را ديدند و به جاي برنامه‌ريزي براي توسعه فيزيکي گران‌قيمت‌ترين شبکه‌هاي مخابراتي يعني شبکه دسترسي، بي برنامه و بدون راهبرد، سامانه‌هاي Pair Gain را سفارش دادند و وارد شبکه موجود دسترسي کردند.

2- سر کنگبيني که صفرا فزود!
اکنون بدون اين که مديران مخابراتي وقوف داشته باشند به چه ميزان و با چه توزيعي، از Pair Gain در شبکه دسترسي استفاده شده است، مي‌خواهند گام‌هاي بزرگي را در راستاي خدمات‌رساني پيشرفته به مشترکان خود بردارند:

• آقاي وفا غفاريان مي‌خواهد ACS را براي عرضه Video-On-Demand روي خطوط مشترکان بگذارد و آن را يکي از جالب‌ترين و اولي‌ترين کارهاي خود مي‌داند اما اين کار با وجود Pair Gain نشدني است!
• آقاي سليماني ( وزير) مي‌خواهد شبکه نسل آتي (NGN) و خدمات شبکه هوشمند (IN ) را به عنوان «وزارت آينده» (!) کليد بزند، بي‌توجه به اين که روي Pair Gain هيچ خدمات ارزش افزوده‌اي را نمي‌توان عرضه کرد!
• شرکت‌هاي دولتي مخابرات و شرکت‌هاي PAP سرمايه‌گذاري‌هايي ميليارد توماني براي عرضه DSL کرده‌اند بي آن که اشراف داشته باشند، به چند درصد از مشترکان به علت Pair Gain پاسخ منفي خواهند داد.
• سازمان تنظيم مقررات و ارتباطات راديويي، ميلياردها تومان از بهره‌برداران و فراهم آوران خدمات PAP مي‌گيرد و گرفته است بي آن که از قبل آگاهي از موانع موجود داشته باشد و موانع را از پيش پاي شرکت‌هاي PAP و مشترکان بردارد.
• مشترکان نيز در انتهاي خط، خط خطي مي‌شوند چون با يکي از شرکت‌هاي PAP قرارداد امضاء مي‌کنند و پس از يکي دو هفته با خبر مي‌شوند که به علت وجود Pair Gain روي خط‌شان نمي‌توانند از «اينترنت پرسرعت» بهره‌مند بشوند!
• مديران مراکز تلفن و کارکنان امور مشترکين اين مراکز نيز نامه‌هايي را از متقاضيان DSL دريافت مي‌کنند که «PCM موجود روي خط ما را حذف کنيد و سيم مسي را به اشتراک ما تخصيص دهيد» اما گاهي دستشان بسته است و نمي‌توانند کاري کنند جز جابجايي Pair Gain ولي سر آخر چه؟
استفاده بي‌رويه و بي‌برنامه آن هم به صورت کلان از Pair Gain ، دست همه را بسته است.

3- چه بايد کرد؟
بديهي است: بايد Pair Gain در اکثر موارد بر چيده شود اما در کدام برنامه پنج ساله، پروژه برچيدن Pair Gain ديده شده است؟
وانگهي در نيمه شب خصوصي‌سازي؟ بيدار شدن و با مشکلي جديد دست و پنجه نرم کردن، نيز کار عاقلانه‌اي نيست! پس چه بايد کرد:
ساختن و سوختن!؟ به اميد آن که مديران آتي، فکري عاجل کنند.


برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید ! برای عضویت اینجا کلیک کنید

ایتنا