معرفی: Call of Juarez

[mostafaeshghi]

سازنده Techland
ناشر Ubisoft
سبک بازی Action, First-Person Shooter
تاریخ انتشار Dec 5, 2006
پلتفورم PC


نقاط قوت: داستان زیبا، گرافیک باور نکردنی، نوآوری های کوچک، تجربه ی عالی سمعی، فضا سازی عالی

نقاط ضعف: هوش مصنوعی ضعیف، طراحی نسبتا بد مراحل، ریتم تکراری بازی، ناسازگاری با سیستم های عادی روز


سبک شوتر اول شخص را به جرات می توان از رنگارنگترین سبک های بازی های کامپیوتری نامید به طوری که تعداد بازی های بزرگ در آن غیر قابل شمارش است. در این سبک از دوران جنگ جهانی گرفته تا آینده ای بسیار دور دست مایه ساخت بازی قرار گرفته اند، تازه در همین سوژه های ذکر شده هم نوآوری های فراوانی دیده شده است مثلا بازی زیبایی مانند Far Cry یک بازی شوتر در زمان معاصر به همراه مایه های تخیلیست که برای اولین بار در تاریخ این سبک جزیره ای را به عنوان گهواره ی روایتش انتخاب کرد که بعد ها مورد تقلید قرار گرفت. اما در حال و هوای وسترن هیچ وقت بازی ها نه کیفیت بالایی نسبت به دیگر سوژه ها داشته اند نه اینکه توانسته اند بازی متناسبی را بوجود بیاورند! سال هاست که به همان بازی Outlaws به عنوان سردمدار حال و هوای غرب وحشی دلخوش کرده ایم و تک و توک بازی هایی که با این حال و هوا سر و صدایی بر پا کرده اند عملا در رسیدن به جایگاه Outlaws ناموفق بوده اند، اما وضعیت بازی Call of Juarez کاملا متفاوت است چرا که این بازی مخلوط همگنی از فیلم های غرب وحشیست که در زمینه ی صدا گزاری، گیم پلی، داستان، موسیقی در سطح فرا بالایی قرار دارد اما در زمینه ی گرافیک هم با یکی از شاهکار های سال های اخیر در سبک وسترن روبرو هستیم و بدلیل اینکه محیط های متفاوت در بازی زیاد دیده می شوند ارزش اینکار چندین برابر شده است. بازی ایده های خوبی را به سبک شوتر اضافه کرده است که جای تحسین دارد و Techland با عرضه ی این بازی جای خودش را در بین بازی سازها باز کرده است، اگر چه کماکان جا دارد تا بعنوان یک غول وارد عرصه ی بازی شود اما مهم اولین قدم بود که بر داشته شد و این بازی بر خلاف بازی های گذشته این شرکت بود که از لحاظ فنی دارای مشکلات زیادی بودند. مثلا Chrome در عین خوبی هایی که داشت اصلا دلنشین نبود. COJ قطعا از خیلی از بازی های خوب این سبک مثل GUN یا Red Dead Revolver به سادگی جلو زد و تا به امروز بهترین بازی با این حال و هوا در سبک شوتر بوده است.

برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید ! برای عضویت اینجا کلیک کنید

داستان بازی از دو زاویه دید کاملا متفاوت روایت می شود که در حقیقت ماجرای یک تعقیب گریز مرگبار است که در آن شما هم نقش فراری را ایفا می کنید هم نقش تعقیب کننده! فراری فردیست به نام Billy که او را محکوم به جرم قتل والدینش کرده اند که طبق باور خودش آن را انجام نداده است یا به قول معروف حتی روحش هم از ماجرا خبر ندارد. از طرفی تعقیب کننده فردیست به نام Reverend Ray که در واقع عموی Billy می باشد و خودش فردی خلافکار است که با وجود همه ی جنایت هایش در زندگی اکنون روی به دین آورده و تبدیل به مرد دیندار شده است و در کلیسایی زندگی می کند، او در سرش صدای خدا را می شنود و فکر می کند که توسط خدا برای مجازات مجرمان و گسترش خداپرستی اتنخاب شده است و ... . خوب بیشتر از این داستان را ادامه نمی دهیم. اینکه ماجرای این دو نفر به کجا می رسد و پیچ و خم های داستان تا کجا پیش می رود بازی را بسیار زیبا کرده است و اینکه کلا روایت داستان این دو نفر کاملا متفاوت از دیگریست و اینگونه نیست که مراحل هر دو شخصیت به یک شکل باشند، جذابیت های داستان را بیش از پیش افزایش می دهد. شخصیت پردازی Billy و Ray هم به گونه ایست که شما هم با Billy احساس همدردی می کنید و هم از Ray بدتان نمی آید. بازی حتی اگر هیچ نکته ی مثبت دیگری هم نداشته باشد داستانی دارد که دنبال کردن آن حتما ارزش ادامه بازی را دارد. روایت داستان از زاویه ی دید بیش از یک نفر کار معمولی نیست اما همه آنهایی که به دنبال این روایت رفته اند موفق بوده اند (Fahrenheit را به یاد بیاورید) و Call of Juarez هم بدلیل همین نوع روایت و البته شوک های ناگهانی که در طول بازی به گیمر وارد می کند در زمینه ی داستانی حرف های زیادی برای گفتن دارد. شاید داستان بازی در نقاط خاصی شما را به یاد فیلم های وسترن و اتفاقات کلیشه ای موجود در این موضوع بیاندازد اما بدلیل نو بودن سوژه و نوع روایی آن بیشتر به مانند یک سری اقتباس های کوچک می ماند تا کپی برداری کامل. در بازی غیر از دو شخصیت اول بازی بقیه ی شخصیت ها که تعداد کمی هم دارند از شخصیت پردازی آن چنانی برخوردار نیستند و حتی اگر وقتی را صرف گسترش شخصیت های دیگر کرده بودند باز هم بدلیل تمرکز اصلی داستان بر روی دو شخصیت کلیدی، شخصیت های دیگر آن چنان که باید مورد توجه قرار نمی گرفتند. داستان بازی بدلیل اینکه تا حد امکان از کلیشه های اصلی دور شده و از آن ها به عنوان رویه ی اصلی خود استفاده نمی کند بسیار جذاب است که از شروع بازی، گیمر را به دنبال خود می کشد و با تله های خاص خود که خیلی هم ناگهانی هستند او را گاها شوکه می کند.

برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید ! برای عضویت اینجا کلیک کنید

داشتن دو شخصیت متفاوت برای انجام بازی باعث به وجود آمدن دو نوع گیم پلی کاملا متمایز از هم شده است به طوری که مراحل Billy بیشتر بر پایه ی انجام کارها، به بی سر و صدا ترین شکل ممکن است در حالی که مراحل Ray از یک اکشن رو به جلو برخوردارند و امکاناتی که این دو شخصیت دارند کاملا این حس را منتقل می کند. در مراحل Billy شما با بازی در مایه های مخفی کاری و البته با آرامش زیاد طرف هستید که تاکید اصلی آن بر مخفی کاریست اما این دلیل نمی شود که نتوانید بازی را به صورت کاملا اکشن انجام دهید اما باید این نکته را هم مد نظر داشته باشید که در صورت ایجاد دردسر فراوان Billy بعد از 4-5 دقیقه می میرد چرا که امکانات او در مبارزات شلوغ اصلا کارآمد نیستند. در این مراحل تاکید بیشتز بر درگیر نشدن با دشمنان است و اگر قرار است درگیری ایجاد کنید نباید دیده شوید بلکه باید از راه دور دشمنان را نابود کنید و حتی الامکان تلاش کنید که در هر زمان مجبور به کشتن بیش از یک دشمن نباشید که خاصیت زوم کردن در هنگام تیر اندازی توسط Billy هم این حس مبارزه از دور را کاملا به گیمر گوشزد می کند. و البته باید این نکته را هم مد نظر داشته باشیم که چیزی به اسم اسلحه گرم آنطور که باید در طول مراحل Billy وجود ندارد. در یک کلام باید بگوییم که سبک بازی با Billy هر گیمری را یاد سری بازی های Thief می اندازد (به خصوص اینکه در اکثر مراحل بیلی به کار های دزدی هم دست می زنیم) منتها این بار به جای حال و هوای قرون وسطایی با دوره ی غرب وحشی روبرو هستیم و البته یک تعقیب و گریز مرگبار.

از طرف دیگر مراحل Ray کاملا در مقابل مراحل Billy قرار می گیرند چون در این مراحل با یک اکشن کاملا نفسگیر روبرو هستیم که از سطح کیفی بالایی بر خوردار است .قابلیت جالب دیگر Ray کتاب مقدس (انجیل) است که به نظر ما اگر خودتان در طول بازی کارایی آن را دریابید بهتر خواهد بود. امکان ویژه ی Ray سیستم Concentration mode می باشد که دقیقا بر گرفته از سیستم Bullet Time است که با وارد شدن به این حالت سرعت بازی آرام می شود و شما می توانید با آزادی عمل بیشتری دشمنان را بکشید و با عکس العمل های سریع خود تعداد زیادی را در مدت کوتاهی به هلاکت برسانید. نکته ی مهم دیگر در مورد Ray اینست که او بدلیل استفاده از یک سپر محافظ آهنی در جلوی سینه اش می تواند نسبت به Billy آسیب بیشتری ببیند که در پیشروی در بازی به شما کمک زیادی می کند .اما نباید با حساب این امکان احساس کنید که مراحل Ray آسانتر است چرا که در مراحل Ray با تعداد بسیار زیادی از دشمنان روبرو هستیم که از روش های خاص خودشان به شما حمله می کنند و هدف آن ها روبرو شدن با شماست در حالیکه در مراحل Billy این فرصت را دارید که بدون درگیری راه خود را پیش ببرید و البته میزان مهمات شما در هنگام بازی با Ray هم مناسب حال یک بازی رو به جلوست. در بازی دوئل هایی هم وجود دارد که شما با باس های بازی انجام می دهید و باید بعد از تمام شدن شمارش معکوس، سریعتر از دشمن خود سلاح خود را خشاب بیرون کشیده و دشمن را از پای درآورید در غیر این صورت کشته خواهید شد. نکته ی جالب توجه دیگر در مورد مراحل Ray سیستم جالب تیراندازی آن است، در این سیستم شما با کلیک راست موس از تفنگی که در دست راستتان قرار دارد شلیک می کنید و توسط کلیک چپ از تفنگ دست چپ استفاده می کنید که واقعا ایده ی جالبیست و گیمر را بسیار هوشیار تر از بازی های مشابه نگه می دارد. در کل باید گفت که طرفداران بازی های مخفی کاری با Billy و طرفداران دو آتیشه ی بکش بکش و البته یک مقدار چاشنی سرعت عمل با Ray حال می کنند.

قسمت اسب سواری بازی هم به خوبی کار شده و حرکات اسب هنگامی که روی آن مشغول سوار کاری هستید بسیار قابل قبول می باشد. شما می توانید مسافت های طولانی را با اسب خود بسیار راحتر طی کنید و به تعقیب و گریز با دشمنان بپردازید، همچین قادر خواهید بود که از روی اسب از سلاح خود نیز برای نابودی دشمنان در حین حرکت استفاده نمایید.

برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید ! برای عضویت اینجا کلیک کنید

شاید دلیل همه ی این جذابیت ها این باشد که سازندگان این جرات را به خود داده اند که هر کاری را دوست دارند با گیم پلی بازی انجام دهند و از هر سبکی ته مایه ای را وارد آن کنند. فضا سازی بازی بسیار قویست و کاملا شما می فهمید که در چه فضایی (غرب وحشی) قرار دارید. البته ما خودمان در آن دوران زندگی نمی کردیم اما به واسطه ی فیلم ها و کتاب های بیشمار مربوط به این سوژه سال هاست که این فضا را شناخته ایم. شهرهای بازی نقش به سزایی در این فضا سازی داشته اند، مخصوصا اولین نکات چشمگیر آن ها یعنی رنگ خاکی و ساختمان های چوبی که آدم را یاد صحنه های دوئل فیلم های وسترن می اندازد و البته فضا های جنگلی و غیر شهری بازی که در آن ها دشمنانی به نام حیوانات وحشی و سرخپوست ها را دارید، هم حال و هوای خاص خود را دارند که دنیای بازی را هر چه زنده تر و پر تکاپو تر به نمایش می گذارند. نکته ای که باعث می شود بازی برای گیمر حالتی تکراری پیدا کند دقیقا پیشروی در بازیست چرا که شما مثلا یک مرحله را با Billy با درد سر های خاص رد می کنید و بعد نوبت Ray است که رد پای Billy را در آن مرحله دنبال کند و به نابود کردن افرادی بپردازد که در مرحله ی قبلی حضور آن ها شما را مجبور به مخفی کاری کرده بود و این ریتم پشت سر هم تکرار می شود. و اینکه شما بار ها Ray را در چند قدمی Billy می بینید ولی او هرگز به Billy نمی رسد یکم حوصله ی آدم را سر می برد اما نوع انجام بازی که با دو شخصیت متفاوت است باعث می شود که اصلا احساس اینکه یک مرحله را دو بار انجام داده اید به شما دست ندهد. اما در یک کلام سیکل تکرار شونده ی کاری بازی حسرت یک هیجان درست و حسابی را بر دل شما می گذارد.

متاسفانه بازی یک مشکل اساسی دارد که آن هم سیستم AI (هوش مصنوعی) است که کل ارزش های بازی را خصوصا در مراحل Billy از بین برده است، چرا که دشمنان بسیار بی تفاوت نسبت به امور رفتار می کنند و این امر باعث می شود تا گذراندن مراحل مخفی کاری بسیار آسان گردد. و البته مراحل Ray را هم تبدیل به یک بازی بکش و برو جلو کرده است که فقط ازدحام دشمنان در این مراحل باعث شده که این مراحل کمی دشوار باشند. به فرض هنگامی که با Billy بازی می کنید اگر یکی از دشمنان شما را شناسایی کند کافیت به سرعت از آن منطقه دور شوید، در حالی که دشمنان شما را مشاهده می کنند که به کدام طرف می روید ولی از یک اندازه ای بیشتر دنبال شما نمی آیند و دیگر کاری با شما ندارند.

برای مشاهده این لینک/عکس می بایست عضو شوید ! برای عضویت اینجا کلیک کنید

گرافیک بازی بسیار عالی و زیباست و اینکه با موتور یک بازی (Chrome) مربوط به سال 2003 ساخته شده است واقعا چنین گرافیکی تعجب برانگیز است! خصوصا مدل سازی و متحرک سازی شخصیت ها که در سطح بالایی قرار دارد که باعث می شود ما هر چه بیشتر زیبایی های بازی را تحسین کنیم. محیط های بازی هم پر از جزییات هستند و البته فیزیک تحقق گرایی بازی که در خیلی از مراحل هم به کمک گیمر می آید در این زیبایی بی تاثیر نبوده است. محیط های غیر شهری بازی در حقیقت جایی هستند که به گرافیک واقعی بازی پی می برید چرا که این محیط ها بسیار وسیع هستند و جزییات فراوانی دارند اما کوچکترین افت فریمی را باعث نمی شوند. مدل های اسلحه ها هم خوب کار شده اند یا بهتر بگوییم کاملا طبیعی هستند و بدلیل سیستم تیراندازی بازی هم این حس را به شما منتقل می کنند که واقعا در حال تیر اندازی با این اسلحه ها هستید. به این نکته هم باید توجه داشته باشیم که برای اجرای این بازی به سیستمی بسیار عالی نیاز دارید مثلا به نظر ما برای اجرای بازی و لذت بردن از آن بایستی از کارت های گرافیک GeForce سری 7 استفاده کنید و البته به مقدار کافی نیز RAM داشته باشید.

صداگذاری کاملا عالیست خصوصا صدای Ray که با تیکه کلام های خودش جذابیت مبارزات را صد چندان می کند و البته این وسط موسیقی متن بازی را هم نباید فراموش کنیم که با شدت گیم پلی بازی همراه می شود و بر سرعت افزایش میزان آدرنالین خون شما می افزاید! البته مشکل کوچکی که در صداگذاری بازی وجود دارد یک حالت ناهماهنگی، خصوصا در میانپرده ها بین ادای جملات مشاهده می شود که البته گاها اتفاق می افتد و همیشه نیست ولی خوب بالاخره این اتفاق می افتد.

در کل Call of Juarez بهترین بازی ای بوده که تا به امروز با موضوع غرب وحشی عرضه شده و با وجود اشکالات قابل بخشش موجود در گیم پلی آن، داستانی را روایت می کند که ارزش انجام بازی را حداقل برای یکبار دارد و البته از گرافیکی برخوردار است که در خیلی از بازی های روز مشابه آن را نداریم. پس اگر هنوز این بازی را تهیه نکرده اید زودتر این کار را انجام دهید و مطمئن باشید که پشیمان نخواهید شد.

سیستم مورد نیاز:

[align=left]Supported OS: Windows 2000/XP
P4 2,2GHz / Athlon 2400+ (2,4 for Celeron)
nVidia: GeForce 6600, ATI: Radeon 9800
512MB RAM
Sound Card: DX 9 compatible sound card
Hard Drive Space: 2GB free HDD space[/align]

منبع: بازی سنتر.کام

[sAsAn.K]

ممنونم بابت این مقاله ی کامل و باز هم ممنونم بابت اینکه منبع رو نیز ذکر کردید.
موفق باشید.
ساسان