زيبايي ، براي زنان خوشبختي نمي‌آورد
يک بررسي علمي نشان ميدهد، مرداني که همسران زيبا دارند. عمرشان کوتاه‌تر است.
براساس اين بررسي که بر روي سه‌هزار و 509 مرد که همسران‌شان زيبا هستد، انجام شده، هر چه زيبايي زنان بيشتر باشد، مرد آنها در سن پايين‌تري از دنيا رخت بربسته است.
اين بررسي نشان ميدهد حتي زناني که فقط 20درصد از زيبايي بهره داشته‌اند، در ابتداي زندگي يا اواسط آن بيوه شده‌اند.
برخلاف آن، زناني که از زيبايي ، بهره کمتري برده‌اند، شوهران آنها عمر بيشتري نسبت به شوهران زنان زيبا داشته‌اند.
اين بررسي نشان ميدهد، 80 درصد مرداني که از همسران زيبايي برخوردار هستند در قبال آنها مسئوليت سنگيني را در خانه و محل کار و خيابان بر دوش دارند.
در اين رابطه نيز روانشناسان معتقدند، به گمان برخي افراد، خوشبختي و آسايش دروني ، بستگي خاصي به زيبايي دارد. اما برعکس اين قضيه مردان زيادي هستند که نسبت به واکنش ديگران به همسران زيبارويشان حسادت نشان مي‌دهند و در واقع با دو مسئله در آن واحد مواجه هستند و نمي‌توانند آن دو را (زيبايي و خوشبختي) را از هم جدا کنند. اما اين کافي نيست، بلکه بايد زنان به ويژگي‌هاي ديگري نيز مزين باشند که به شخصيت آنها وابسته است.
زيبايي ممکن است باعث خوشبختي در زندگي يک زن باشد ، ولي آيا مردان به آن توجه مي‌کنند؟!؟!
روزنامه کيهان
RE: زيبايي ، براي زنان خوشبختي نمي‌آورد
خیلی جالب بود. منکه کلی چیز یاد گرفتم
آخرين بازمانده امريكايي كشتي تايتانيك
جام جم آنلاين: آخرين امريكايي بازمانده غرق كشتي تايتانيك در 99 سالگي درگذشت.
به گزارش بي بي سي ، ليليان گرنرود اسپلوند ، 5 ساله بود كه تايتانيك در اقيانوس اطلس شمالي پس از برخورد با قطعات شناور يخ غرق شد.
او در واقع آخرين بازمانده آن فاجعه در شب 15 آوريل 1912 بود كه آن حوادث را به ياد مي آورد.
دو بازمانده ديگر كه هنوز در انگليس زنده هستند هنگام حادثه خيلي كوچك بودند و چيزي از آن شب وحشتناك به ياد نمي آورند. يكي از آنان 10 ماهه و ديگري 2 ماهه بود.
ليليان و والدين و چهاربرادرش از سوئد به امريكا باز مي گشتند كه سحرگاه آن روز كشتي غرق شد.
كشتي اشرافي تايتانيك از انگليس به نيويورك مي رفت كه غرق شد و 1503 سرنشين آن كشته شدند.
ليليان پدر و سه برادرش از جمله يك دوقلو را از دست داد اما مادرش و يك برادر سه ساله اش زنده ماندند.
او كه روز شنبه در خانه اش از دنيا رفت به ندرت حاضر مي شد چيزي درباره آن شب بگويد. او هرگز ازدواج نكرد و زود بازنشسته شد تا از مادرش مراقبت كند كه گفته مي شود هرگز نتوانست از عوارض رواني آن شب وحشتناك خلاص شود.
او اندكي پس از رسيدن به امريكا در سال 1912 درباره خاطرات غرق كشتي با روزنامه «ورستر تلگرام اندگازت» مصاحبه كرد و گفت وقتي به طبقه بالاي كشتي رفتيم كوه يخ عظيم در اطراف ديده مي شد... هوا سرد بود و بچه ها نزديك هم بودند و سعي مي كردند زير دست و پاي مردم هيجان زده نروند.
دختر كوچكم ليلي كنار من بود و شوهرم با خنده گفت : شما سوار اين قايق (نجات) بشويد ما با يك قايق ديگر مي آييم.
