life24
15-09-12, 16:01
در میان افرادی که به عنوان واسطه، با زباله‌جمع‌کن‌های بازار سخت‌افزار در ارتباط هستند، یک دیدگاه مشترک وجود دارد؛ حجم این زباله‌ها در مقایسه با سال‌هاي گذشته افزایش چشمگیری داشته است و دليل اين موضوع هم بي شک رشد سريع تکنولوژي و تقاضا براي محصولات جديدتر است.
اين نکته‌اي است که اغلب واسطه‌هاي جمعآوري و ارسال زباله‌هاي الکترونيکي به آن اشاره مي‌کنند؛ واسطه‌هايي که اين روزها فعاليت‌شان بيشتر از گذشته رونق يافته است. اين فعالان معتقدند صرف‌نظر از حجم چشم‌گير زباله‌های رایانه‌ای که پس از چندین واسطه به ترکیه فرستاده می‌شوند برخی از افراد در محله‌هایی مانند شوش در تهران و در اماکنی که بدون شک فاقد تجهیزات لازم برای بازیافت و جداسازی مواد است مس و طلای موجود در مادربوردها و سی‌پی‌یوها را استخراج می‌کنند.
غلام شیرازی به عنوان یکی از واسطه‌هایی که در زمینه بازیافت قطعات رایانه‌ای فعالیت می‌کند معتقد است که با وجود پتانسیل بالایی که ایران در منطقه در زمینه تولید زباله‌های رایانه‌ای دارد متاسفانه تکنولوژی‌های لازم برای بازیافت این محصولات و بهره‌برداری از آلیاژهای ارزشمند آنها وجود ندارد.
او با اشاره به اینکه در حال حاضر خرید و فروش این قطعات و به ویژه مادربورد به صورت کیلویی صورت می‌گیرد،مي گويد: «علاوه بر بسیاری از مراکز دولتی و خصوصی که زباله‌های خود را در سطح شهر رها می‌کنند، به طور متوسط هر کیلو مادربورد مستهلک با قیمتی در حد دو هزارتومان خرید و فروش می‌شود که پس از رسیدن به حجم انبوه در کانتینرهایی فشرده شده و به کارخانه‌هایی در ترکیه فرستاده می‌شود.»
به گفته وی، در حال حاضر تنها برخی از وزراتخانه‌ها و سازمان‌های بزرگ دولتی برای مدیریت پسماندهای الکترونیکی خود از جمله قطعات رایانه‌ای و تجهیزات مخابراتی فرسوده، مزايده برگزار می‌کنند و از این طریق این زباله‌ها را با قیمت بسیار نازل به فروش می‌رسانند.
شیرازی با اشاره به این که کیس و پاور از دیگر زباله‌های ارزشمند رایانه‌ای هستند، ادامه مي‌دهد «علاوه بر مادربورد و سی‌پی‌یو که دارای آلیاژهایی مانند مس و طلا هستند در حال حاضر برخی از شرکت‌های تولیدکننده کیس و پاور در داخل پس از استهلاک این کالاها، بخشی از بدنه‌های کیس و پاورها را با قیمت‌های پایین به کارخانه‌هایی مانند ذوب‌آهن اصفهان می‌فرستند تا برای استحصال فلزهای ارزشمند مورد استفاده قرار گیرد.»
مراکز فروش تجهیزات کامپیوتری و ديجيتالي در تهران یکی از بزرگ‌ترین منابع بزرگ و غنی تولید زباله‌های الکترونیکی به شمار می‌روند اما تاکنون برای مدیریت یا حتی جمع‌آوری هدفمند پسماندهای حاصل از این مراکز چاره‌ای اندیشیده نشده است. مراجعه به اين مراکز نشان مي‌دهد تمام اين فروشگاه‌ها کالاهاي الکترونيکي مستهلک خود را در کنار ساير پسماندها رها مي‌کنند ؛ بدون آنکه تا به امروز از سوي شهرداري يا سازمان حفاظت از محيط زيست براي جمعآوري و بازيافت اين زباله‌ها طرحي ارائه شده باشد.
اين نکته‌اي است که اغلب واسطه‌هاي جمعآوري و ارسال زباله‌هاي الکترونيکي به آن اشاره مي‌کنند؛ واسطه‌هايي که اين روزها فعاليت‌شان بيشتر از گذشته رونق يافته است. اين فعالان معتقدند صرف‌نظر از حجم چشم‌گير زباله‌های رایانه‌ای که پس از چندین واسطه به ترکیه فرستاده می‌شوند برخی از افراد در محله‌هایی مانند شوش در تهران و در اماکنی که بدون شک فاقد تجهیزات لازم برای بازیافت و جداسازی مواد است مس و طلای موجود در مادربوردها و سی‌پی‌یوها را استخراج می‌کنند.
غلام شیرازی به عنوان یکی از واسطه‌هایی که در زمینه بازیافت قطعات رایانه‌ای فعالیت می‌کند معتقد است که با وجود پتانسیل بالایی که ایران در منطقه در زمینه تولید زباله‌های رایانه‌ای دارد متاسفانه تکنولوژی‌های لازم برای بازیافت این محصولات و بهره‌برداری از آلیاژهای ارزشمند آنها وجود ندارد.
او با اشاره به اینکه در حال حاضر خرید و فروش این قطعات و به ویژه مادربورد به صورت کیلویی صورت می‌گیرد،مي گويد: «علاوه بر بسیاری از مراکز دولتی و خصوصی که زباله‌های خود را در سطح شهر رها می‌کنند، به طور متوسط هر کیلو مادربورد مستهلک با قیمتی در حد دو هزارتومان خرید و فروش می‌شود که پس از رسیدن به حجم انبوه در کانتینرهایی فشرده شده و به کارخانه‌هایی در ترکیه فرستاده می‌شود.»
به گفته وی، در حال حاضر تنها برخی از وزراتخانه‌ها و سازمان‌های بزرگ دولتی برای مدیریت پسماندهای الکترونیکی خود از جمله قطعات رایانه‌ای و تجهیزات مخابراتی فرسوده، مزايده برگزار می‌کنند و از این طریق این زباله‌ها را با قیمت بسیار نازل به فروش می‌رسانند.
شیرازی با اشاره به این که کیس و پاور از دیگر زباله‌های ارزشمند رایانه‌ای هستند، ادامه مي‌دهد «علاوه بر مادربورد و سی‌پی‌یو که دارای آلیاژهایی مانند مس و طلا هستند در حال حاضر برخی از شرکت‌های تولیدکننده کیس و پاور در داخل پس از استهلاک این کالاها، بخشی از بدنه‌های کیس و پاورها را با قیمت‌های پایین به کارخانه‌هایی مانند ذوب‌آهن اصفهان می‌فرستند تا برای استحصال فلزهای ارزشمند مورد استفاده قرار گیرد.»
مراکز فروش تجهیزات کامپیوتری و ديجيتالي در تهران یکی از بزرگ‌ترین منابع بزرگ و غنی تولید زباله‌های الکترونیکی به شمار می‌روند اما تاکنون برای مدیریت یا حتی جمع‌آوری هدفمند پسماندهای حاصل از این مراکز چاره‌ای اندیشیده نشده است. مراجعه به اين مراکز نشان مي‌دهد تمام اين فروشگاه‌ها کالاهاي الکترونيکي مستهلک خود را در کنار ساير پسماندها رها مي‌کنند ؛ بدون آنکه تا به امروز از سوي شهرداري يا سازمان حفاظت از محيط زيست براي جمعآوري و بازيافت اين زباله‌ها طرحي ارائه شده باشد.