G E N E R A L ™
28-11-08, 12:16
اگر بتواني به خود متکي باشي، آنگاه که همه به تو بد گمانند و در رفتارهايشان اين بد گماني را بروز مي‌دهند؛ همه دنيا و هر آنچه در آن است از آنِ تو خواهد بود...
به گزارش سرويس نگاهي به وبلاگ‌هاي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، در وبلاگي به نشاني نجوای درون (Only the registered members can see the link) آمده است: اگر بتواني گردن فراز داري، آنگاه که پيرامونت همه ناکامي‌هاي خود را از تو مي‌دانند و تو را مقصر مي‌شناسند
اگر بتواني شکيبا باشي و در شکيبايي‌ات پايداري کني يا در روزگار دورويي‌ها و ريا‌ها، دورويي نورزي و از ريا بپرهيزي يا منفور باشي و نفرت نيافريني و بکوشي که خرمندانه‌تر سخن بگويي
اگر بتواني رويا ببيني، اما برده حلقه بگوش روياهايت نشوي
اگر بتواني بينديشي، اما فقط انديشيدن را هدف زندگي نداني
اگر بتواني در برابر کاميابي‌ها و ناکامي‌ها؛ اين دو فريب کار زندگي، بي‌تفاوت بماني
اگر بتواني همه دستاوردهاي زندگي‌ات را يک جا جمع کني و در يک چشم بهم زدن همه را ببازي و ديگر بار از نو آغاز کني و از باخته‌ها شکوه نکني
اگر بتواني قلب و روح خويش را پس از آنکه دير زماني است که از تو گسسته‌اند به فرمان آوري و همچنان به فرمان داشته باشي، هرچند که جز اراده که مي‌گويدت "پايداري کن" هيچ نمانده باشد.
اگر بتواني با فرودستان سخن بگويي با فروتني...
اگر نه دشمنانت و نه دوستانت قادر به رنجاندنت نباشند، اگر همه به تو تکيه داشته باشند و تو به هيچکس...
آنگاه همه دنيا و هر آنچه در آن است از آنِ تو خواهد بود و فراتر از اين تو را «انسان» مي‌توان ناميد...
به گزارش سرويس نگاهي به وبلاگ‌هاي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، در وبلاگي به نشاني نجوای درون (Only the registered members can see the link) آمده است: اگر بتواني گردن فراز داري، آنگاه که پيرامونت همه ناکامي‌هاي خود را از تو مي‌دانند و تو را مقصر مي‌شناسند
اگر بتواني شکيبا باشي و در شکيبايي‌ات پايداري کني يا در روزگار دورويي‌ها و ريا‌ها، دورويي نورزي و از ريا بپرهيزي يا منفور باشي و نفرت نيافريني و بکوشي که خرمندانه‌تر سخن بگويي
اگر بتواني رويا ببيني، اما برده حلقه بگوش روياهايت نشوي
اگر بتواني بينديشي، اما فقط انديشيدن را هدف زندگي نداني
اگر بتواني در برابر کاميابي‌ها و ناکامي‌ها؛ اين دو فريب کار زندگي، بي‌تفاوت بماني
اگر بتواني همه دستاوردهاي زندگي‌ات را يک جا جمع کني و در يک چشم بهم زدن همه را ببازي و ديگر بار از نو آغاز کني و از باخته‌ها شکوه نکني
اگر بتواني قلب و روح خويش را پس از آنکه دير زماني است که از تو گسسته‌اند به فرمان آوري و همچنان به فرمان داشته باشي، هرچند که جز اراده که مي‌گويدت "پايداري کن" هيچ نمانده باشد.
اگر بتواني با فرودستان سخن بگويي با فروتني...
اگر نه دشمنانت و نه دوستانت قادر به رنجاندنت نباشند، اگر همه به تو تکيه داشته باشند و تو به هيچکس...
آنگاه همه دنيا و هر آنچه در آن است از آنِ تو خواهد بود و فراتر از اين تو را «انسان» مي‌توان ناميد...