Only the registered members can see the link
-چهره سالخورده فروهر، یادآور بهره گیری از تجربه پیران خردمند است.
-دست فروهر رو به سوی جلو است تا آرمان انسان همواره به سوی پیشرفت و بالندگی باشد.
-حلقه دست این نگاره جلوه گاه آیین مهر و نشان پیمان انسان با خداوند در پیوستن به اشویی است.
-بال فروهر سه قسمت دارد تا فراگیری اندیشه، گفتار و کردار نیک را به انسان سفارش کند.
-حلقه دور کمر فروهر، نشان وارستگی انسان از امیال نا هنجار و نیروی پرواز او به سر چشمه خورشید است.
-دو رشته آویخته در پایین، نشان پیوستن به منش پاک و پشت سر گذاشتن اندیشه پلید است.
-قسمت زیر بال فروهر نیز سه قسمتی است تا نفرت انسان و زیر پا گذاشتن اندیشه،گفتار و کردار نا پاک را یاد آوری کند.
از کتابچه "نگاهی به دین زرتشت"
درفش کاویانی
10-04-08, 11:59
فروَهر
farvashiاين واژه درزبان اوستایی « فر وَشی »
fravartiو درزبان پارسی هخامنشی «فر وَرتی»
خوانده می‌شود. fravahrو در زبان پهلوی «فر وَهر»
فروهر نماد یکی از نیرو های جهان هستی است که در آدمی نیز وجود دارد. این نیرو که سر چشمه اش اهورامزداست ، روشن کننده راه پیشرفت و نیروی پیش برنده و انگیزه دهنده است.
نگاره فروهر در فرهنگ ایرانی نشانه دو نماد میهنی و دینی می باشد.
نماد میهنی :
از دوران پادشاهی ماد ها و سپس شاهنشاهی هخامنشیان نگاره فروهرنشانه نماد میهنی بود ه و آدمی را در پیکره و سیمای شاهین تیز چنگ و بلند پروازی نشان می دهد که آنرا نماد توانایی ، سر بلندی و فر و شکوه می دانستند و پرچم های خود را به نما و سیمای شاهین می آراستند.
نماد دین زرتشتی :
ایرانیان پیرو اشو زرتشت برای این نیروی مینوی که بن مایه آن جنبش و پیشرفت بسوی رسایی ، فرامایگی و والایی است ، هیچ پیکره ای را بهتر و شایسته تر از شاهین نیافتند و آنچه که در گذشته نشانه فر و شکوه و سر بلندی بود و انگیزه ملی و میهنی داشت با اندک دگر گونی در سر و پای شاهین به سیمای کنونی در آوردند، تا هم بن مایه مینو ی را نشان دهد و هم نمودار سر بلندی و سر فرازی ایرانیان باشد.
در نگاره فروهر دونیروی همیستار(مخالف) " سپنتامینو" ( نشانه خوبی) و"انگره مینو" ( نشانه بدی) نمایان است و آدمی رو به سپنتا مینو دارد و بسوی او میرود به انگره مینو پشت کرده است.
1- چهره فروهر همانند آدمی است ،از این رو گویای پیوستگی با آدمی است، او پیری است فرزانه و کار آزموده، نشانه از بزرگداشت و سپاس از بزرگان و فرزانگان و فرا گیری از آناندارد .
2- دوبال در پهلوها که هر کدام سه پر دارند این سه پر نشانه سه نماد اندیشه نیک ، گفتارنیک ، کردارنیک که همزمان انگیزه پرواز و پیشرفت است.
3- در پایین تنه فروهر سه بخش، پر هایی بسوی پایین است ،که نشانه اندیشه و گفتار و کردار نادرست ویا پستمی باشند،از اینرو آنرا،آغاز بدبختی ها و پستی برای آدمی می دانند.
4- دو رشته که در سر هر یک گردی (حلقه)چنبره شدهای می بینیم ،در کنار بخش پایینیتنهمی باشند که نماد سپنتامینو و انگره مینو هستند،که یکی در پیش پای و دیگری در پس آن است. و این رشته ها هر یک در تلاش هستند که آدمی را بسوی خود بکشند ؛این نشانه آنست که آدمی باید به سوی سپنتا مینو(خوبی )پیش رود و به انگره مینو( بدی ) پشت نماید.
5- یک گردی (حلقه) در میانه بالاتنه فروهر وجود دارد این نشان ، جان و روان جاودان است کهنه آغاز و نه پایانی دارد.
6- یک دست فروهر کمی به سوی بالا و در راستای سپنتا مینو اشاره دارد که نشان دهنده سپاس و ستایس اهورمزدا و راهنمایی آدمی بسوی والایی و راستی و درستی می باشد.
7- در دست دیگر گردی (حلقه ای) دارد که نشانه، وفاداری به پیمان(عهد)
می باشد و نشانگر راستی و پاکخوییو جوانمردی و جوانزنی است .
بایسته است کهبدانیم ؛ فروهر جایگزینی برای اهوارمزدا نیست .
و بر وارونه (خلاف) دیگر دین ها بویژه دین های ابراهیمی ؛زرتشت هرگز دادن ویژگیهای انسانی برای خداوند را باور نداشته،ودر پیام زرتشت در هیچ بخشی از گاتاها سخنی درباره انسان خدایی(صورت مادی برای خدا )به میان نیامده است.
زرتشت در یسنای 31 بند 8 می گوید:
«ای مزدا،هنگامی که تو را با نیروی خرد و اندیشه ژرف جست و جو کردم و با دیده دل نگریستم در یافتم که تویی سر آغاز و سر انجام همه چیز،تویی سرچشمه خرد و اندیشه و تویی آفریننده راستی و پاکی و تویی داور نیک کردار مردمان جهان».
ایرانیان پیوسته همیستار(مخالف) ساختن بت، وبتخانه و خانه برای خدا بوده اند و کسانی که دست اندر کار این گونه کارها بوده اند را افرادی نادان و خرافه پرست می دانند.