Trance
02-02-08, 22:14
<table dir="rtl" valign="top" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"><tbody><tr align="right"><td colspan="3" class="subtitle" dir="ltr" valign="top" width="100%"> </td> </tr> <tr align="center" valign="top"> <td colspan="3" class="subtitle" dir="rtl" width="100%"> </td> </tr> <tr valign="top"> <td colspan="3" class="subtitle" dir="rtl" align="center"> Only the registered members can see the link
</td> </tr> <tr align="center" valign="top"> <td colspan="3" class="subtitle" dir="rtl" width="100%"> </td> </tr> <tr valign="top"> <td colspan="3" class="subtitle" dir="rtl" align="justify"> Only the registered members can see the link واقعيت اينترنت ملي چيست؟ آيا ما ايراني‌ها قرار است از نو اينترنت را اختراع كنيم؟
درواقع اگرچه مطالعات مفهومي طرح اينترنت ملي در مركز تحقيقات مخابرات ايران به پايان رسيده، اما با وجود ابهام‌هاي مطرح شده از سوي مجلس، رسانه‌ها و كارشناسان، هنوز جزييات اين طرح در اختيار افكار عمومي قرار نگرفته است. از اين منظر شايد بجز مهندس عبدالمجيد رياضي، دبير شوراي عالي فناوري اطلاعات، كسي مزايا و فوايد آن را نداند ! شايد از لابه لاي سخنان و اظهارات ايشان بشود فهميد كه منظور از اينترنت ملي چيست؟
به طور كلي وجود دلايل مختلف سبب شده كه بحث اينترنت ملي، پرسش‌هاي بسياري را در ذهن موافقان و مخالفان ايجاد كند. پرسش‌هايي از اين دست كه آيا اينترنت قابل ملي شدن است؟
اگر اينترنت قابليت ملي شدن را دارد چرا ديگر كشورها به سراغ چنين موضوعي نرفته‌اند و اگر اينترنت آنچنان كه مسوولان وزارت ارتباطات بر آن تاكيد مي‌كنند بدون يكپارچه شدن قابليت توزيع مناسب را در كشور ندارد چرا مسوولان اينقدر دير به اين فكر افتاده‌اند و آيا صرف هزينه سنگين يك ميليارد دلاري و چه بسا بيشتر مي‌تواند تضميني بر استفاده صحيح از اين شبكه در كشور باشد؟
دكتر علي اكبرجلالي، استاد دانشگاه مي‌گويد با اينترنت ملي آشنايي ندارد و چنين واژگاني را در دنيا مشاهده نكرده‌است. وي مي‌افزايد: فناوري اطلاعات و ارتباطات براي برداشتن مرزهاي جغرافيايي و تسهيل امكانات دسترسي به دانش جهاني براي همگان است و وقتي بحث از اينترنت ملي مي‌كنيم اين موضوع زماني ارزشمند است كه خود را در مجموعه اينترنت جهاني يا قدرت ببينيم و اين موضوع انفعال ما و جدا شدن از جامعه جهاني نشود. به گفته دكتر سياوش شهشهاني، مدير دامنه‌‌‌هاي اينترنتي فارسي و دات آي آر (.ir)، ابتدا لازم است چند موضوع از هم تفكيك شود. اگر با اينترنت ملي بخواهند سرعت و ظرفيت ترافيك داخلي را تقويت كنند و به نوعي صرفه‌جويي در مسير ترافيك ايجاد شود، مشكلي نيست. در تمام كشورهاي دنيا چه آنها كه از سطح بالاي اينترنت بهره مي‌برند، چه كشورهاي متوسط همه از اين روش يعني نقطه تماس داخلي استفاده مي‌كنند و مركز ما از سال‌ها قبل اين طرح را دنبال مي‌كرد، چرا كه اعتقاد داشتيم با افزايش روز افزون كاربران اينترنتي بايد يك نقطه تماس داخلي داشته باشيم؛ ولي گاهي به نظر مي‌آيد بعضي كساني كه در طرح اينترنت ملي شريك هستند با چنين تفكري جلو نيامده‌اند و تفكر بر سر توليت است به جاي اين‌كه مطرح شود اگر ما نقطه تماس داخلي داشته باشيم اين كار به نفع مصرف كننده داخلي است.
به همين علت فكر مي‌كنم بايد بكوشيم اين تمايل به انحصار و توليت را كنار بگذاريم و به سوي منافع استفاده كننده گام برداريم. داشتن نقطه تماس داخلي هيچ ربطي به اينترنت ملي ندارد. داشتن يك شبكه منسجمIP در كشور باعث مي‌شود اگر زماني مورد تحريم واقع شديم، بدون مشكل بتوانيم كارهايمان را انجام دهيم؛ ولي اگر منظور از اينترنت ملي اين باشد كه به دور كشور ديواري بكشيم، با خارج از كشور ارتباطي نداشته باشيم يا همه اتصالات از يك كانال محدود و حفاظت شده صورت بگيرد به نظر كار چندان معقولي نيست به علت اين‌كه منابع مفيد بيرون از كشور بسيار بيشتر از منابع داخلي است و در واقع با اين كار خودمان را از منابع محروم كرده‌ايم؛ بنابراين بايد بدرستي مشخص شود اينترنت ملي با چه هدفي قرار است راه‌اندازي شود.
رمضانعلي صادق‌زاده، رئيس كميته ارتباطات مجلس نيزبا بيان اين‌كه كلمه اينترنت ملي از نظر واژه‌هايي كه در آن به كار رفته نامأنوس است، مي‌گويد: اينترنت به مفهوم شبكه بين‌المللي است كه يك كلمه ملي به آن اضافه شده و مي‌شود شبكه بين‌المللي ملي كه اين هم ملموس نيست؛ همچنين مهندس پارسا، دبير سابق انجمن خدمات دهندگان اينترنت مي‌گويد: اينترنت ملي يك تركيب مبهم و متناقض است. اگر دوستان واقعاً قصد مشخص دارند بهترين نام براي اين شبكه داخلي، شبكه ملي انتقال اطلاعات بود كه دقيقاً مصداق همين هدفي است كه اشاره مي‌كنند. پارسا همچنين ابراز مي‌كند: در حال حاضر اين نگراني وجود دارد كه ايجاد شبكه ملي دسترسي به اينترنت و سايت‌هاي خارجي را كاناليزه كند. در اين صورت ما شبكه‌اي خواهيم داشت كه در واقع يك شبكه محلي و اينترانت است كه بر پايه قوانين و پروتكل‌هاي اينترنتي بنا شده است.
به هرحال بسياري اعتقاد دارند كه شبكه اينترنت ملي اساسا ضرورت چنداني نداشته و صرف اين كه نام آن مي‌توانست تقابلي را در برابر اينترنت ايجاد كند، مطرح شده است تا از اين طريق نيز بتوان تقابلي را با حاكمان اصلي اينترنت ايجاد كرد؛ اما به نظر مي‌رسد حتي اگر كشور به دنبال حفظ نوعي استقلال در عرصه حاكميت اينترنتي بود، مي‌توانست مسيرهاي قابل قبول‌تري را دنبال كند، به عنوان نمونه دنبال كردن مذاكرات در عرصه حاكميت اينترنتي كه ايران بخصوص در جريان اجلاس جامعه اطلاعاتي به شكل مرتب آن را دنبال كرده بود و همچنين رايزني و مذاكره با بخشي از نهادهاي حاكم بر اينترنت نيز مي‌توانست و مي‌تواند امتيازهاي فراوان‌تري را براي كشور به همراه داشته باشد.
به هرحال آنچه همه بر آن تاكيد دارند اين است كه شبكه ملي، حال اسم آن را چه اينترنت بناميم چه اينترانت، مي‌تواند تا اندازه‌اي پاسخگوي بخشي از نيازهاي فني كشور باشد، اما به نظر مي‌رسد اولويت‌هاي بيشتري در زمينه اينترنت در كشور وجود دارد كه توجه به آنها بسيار ضروري احساس مي‌شود</td></tr></tbody></table>
</td> </tr> <tr align="center" valign="top"> <td colspan="3" class="subtitle" dir="rtl" width="100%"> </td> </tr> <tr valign="top"> <td colspan="3" class="subtitle" dir="rtl" align="justify"> Only the registered members can see the link واقعيت اينترنت ملي چيست؟ آيا ما ايراني‌ها قرار است از نو اينترنت را اختراع كنيم؟
درواقع اگرچه مطالعات مفهومي طرح اينترنت ملي در مركز تحقيقات مخابرات ايران به پايان رسيده، اما با وجود ابهام‌هاي مطرح شده از سوي مجلس، رسانه‌ها و كارشناسان، هنوز جزييات اين طرح در اختيار افكار عمومي قرار نگرفته است. از اين منظر شايد بجز مهندس عبدالمجيد رياضي، دبير شوراي عالي فناوري اطلاعات، كسي مزايا و فوايد آن را نداند ! شايد از لابه لاي سخنان و اظهارات ايشان بشود فهميد كه منظور از اينترنت ملي چيست؟
به طور كلي وجود دلايل مختلف سبب شده كه بحث اينترنت ملي، پرسش‌هاي بسياري را در ذهن موافقان و مخالفان ايجاد كند. پرسش‌هايي از اين دست كه آيا اينترنت قابل ملي شدن است؟
اگر اينترنت قابليت ملي شدن را دارد چرا ديگر كشورها به سراغ چنين موضوعي نرفته‌اند و اگر اينترنت آنچنان كه مسوولان وزارت ارتباطات بر آن تاكيد مي‌كنند بدون يكپارچه شدن قابليت توزيع مناسب را در كشور ندارد چرا مسوولان اينقدر دير به اين فكر افتاده‌اند و آيا صرف هزينه سنگين يك ميليارد دلاري و چه بسا بيشتر مي‌تواند تضميني بر استفاده صحيح از اين شبكه در كشور باشد؟
دكتر علي اكبرجلالي، استاد دانشگاه مي‌گويد با اينترنت ملي آشنايي ندارد و چنين واژگاني را در دنيا مشاهده نكرده‌است. وي مي‌افزايد: فناوري اطلاعات و ارتباطات براي برداشتن مرزهاي جغرافيايي و تسهيل امكانات دسترسي به دانش جهاني براي همگان است و وقتي بحث از اينترنت ملي مي‌كنيم اين موضوع زماني ارزشمند است كه خود را در مجموعه اينترنت جهاني يا قدرت ببينيم و اين موضوع انفعال ما و جدا شدن از جامعه جهاني نشود. به گفته دكتر سياوش شهشهاني، مدير دامنه‌‌‌هاي اينترنتي فارسي و دات آي آر (.ir)، ابتدا لازم است چند موضوع از هم تفكيك شود. اگر با اينترنت ملي بخواهند سرعت و ظرفيت ترافيك داخلي را تقويت كنند و به نوعي صرفه‌جويي در مسير ترافيك ايجاد شود، مشكلي نيست. در تمام كشورهاي دنيا چه آنها كه از سطح بالاي اينترنت بهره مي‌برند، چه كشورهاي متوسط همه از اين روش يعني نقطه تماس داخلي استفاده مي‌كنند و مركز ما از سال‌ها قبل اين طرح را دنبال مي‌كرد، چرا كه اعتقاد داشتيم با افزايش روز افزون كاربران اينترنتي بايد يك نقطه تماس داخلي داشته باشيم؛ ولي گاهي به نظر مي‌آيد بعضي كساني كه در طرح اينترنت ملي شريك هستند با چنين تفكري جلو نيامده‌اند و تفكر بر سر توليت است به جاي اين‌كه مطرح شود اگر ما نقطه تماس داخلي داشته باشيم اين كار به نفع مصرف كننده داخلي است.
به همين علت فكر مي‌كنم بايد بكوشيم اين تمايل به انحصار و توليت را كنار بگذاريم و به سوي منافع استفاده كننده گام برداريم. داشتن نقطه تماس داخلي هيچ ربطي به اينترنت ملي ندارد. داشتن يك شبكه منسجمIP در كشور باعث مي‌شود اگر زماني مورد تحريم واقع شديم، بدون مشكل بتوانيم كارهايمان را انجام دهيم؛ ولي اگر منظور از اينترنت ملي اين باشد كه به دور كشور ديواري بكشيم، با خارج از كشور ارتباطي نداشته باشيم يا همه اتصالات از يك كانال محدود و حفاظت شده صورت بگيرد به نظر كار چندان معقولي نيست به علت اين‌كه منابع مفيد بيرون از كشور بسيار بيشتر از منابع داخلي است و در واقع با اين كار خودمان را از منابع محروم كرده‌ايم؛ بنابراين بايد بدرستي مشخص شود اينترنت ملي با چه هدفي قرار است راه‌اندازي شود.
رمضانعلي صادق‌زاده، رئيس كميته ارتباطات مجلس نيزبا بيان اين‌كه كلمه اينترنت ملي از نظر واژه‌هايي كه در آن به كار رفته نامأنوس است، مي‌گويد: اينترنت به مفهوم شبكه بين‌المللي است كه يك كلمه ملي به آن اضافه شده و مي‌شود شبكه بين‌المللي ملي كه اين هم ملموس نيست؛ همچنين مهندس پارسا، دبير سابق انجمن خدمات دهندگان اينترنت مي‌گويد: اينترنت ملي يك تركيب مبهم و متناقض است. اگر دوستان واقعاً قصد مشخص دارند بهترين نام براي اين شبكه داخلي، شبكه ملي انتقال اطلاعات بود كه دقيقاً مصداق همين هدفي است كه اشاره مي‌كنند. پارسا همچنين ابراز مي‌كند: در حال حاضر اين نگراني وجود دارد كه ايجاد شبكه ملي دسترسي به اينترنت و سايت‌هاي خارجي را كاناليزه كند. در اين صورت ما شبكه‌اي خواهيم داشت كه در واقع يك شبكه محلي و اينترانت است كه بر پايه قوانين و پروتكل‌هاي اينترنتي بنا شده است.
به هرحال بسياري اعتقاد دارند كه شبكه اينترنت ملي اساسا ضرورت چنداني نداشته و صرف اين كه نام آن مي‌توانست تقابلي را در برابر اينترنت ايجاد كند، مطرح شده است تا از اين طريق نيز بتوان تقابلي را با حاكمان اصلي اينترنت ايجاد كرد؛ اما به نظر مي‌رسد حتي اگر كشور به دنبال حفظ نوعي استقلال در عرصه حاكميت اينترنتي بود، مي‌توانست مسيرهاي قابل قبول‌تري را دنبال كند، به عنوان نمونه دنبال كردن مذاكرات در عرصه حاكميت اينترنتي كه ايران بخصوص در جريان اجلاس جامعه اطلاعاتي به شكل مرتب آن را دنبال كرده بود و همچنين رايزني و مذاكره با بخشي از نهادهاي حاكم بر اينترنت نيز مي‌توانست و مي‌تواند امتيازهاي فراوان‌تري را براي كشور به همراه داشته باشد.
به هرحال آنچه همه بر آن تاكيد دارند اين است كه شبكه ملي، حال اسم آن را چه اينترنت بناميم چه اينترانت، مي‌تواند تا اندازه‌اي پاسخگوي بخشي از نيازهاي فني كشور باشد، اما به نظر مي‌رسد اولويت‌هاي بيشتري در زمينه اينترنت در كشور وجود دارد كه توجه به آنها بسيار ضروري احساس مي‌شود</td></tr></tbody></table>